10.09.1266 - Zmarł margrabia Brandenburgii
Jan I (
właśc.
Joannes I), zwany też Janem I Askańczykiem. Faktyczny założyciel osady Landisberch Novam, która dała początek miastu Landsberg, znanemu od 1945 roku jako
Gorzów Wielkopolski. Żył 46 lat.
25.01.1278 - W Gorzowie przebywali margrabiowie brandenburscy, bracia Otto V i Albrecht III. W 20 lat po
akcie lokacji miasta wystawili akt założycielski Barlinka.
20.07.1278 - Podczas kolejnej wizyty w Gorzowie Otto V i Albrecht III darowali miastu czynsze z winnic i ogrodów. Pieniądze miały być przeznaczone na poprawę umocnień. Gorzów otrzymał również w darze wyspę położoną między wsiami Loppowe (Łupowo) i Jenyn (Jenin).
2.02.1297 - Margrabia brandenburski Albrecht III poświadczył stosownym dokumentem, że proboszcz prepozyta
Hermann zobowiązał się do codziennego odprawiania mszy św. w
kościele parafialnym w Landesbergu.
12.03.1299 - Czterech synów
Alberta de Luge – założyciela miasta:
Albert,
Johann,
Nicolaus i
Tydekin oraz ich dzieci, otrzymali prawo czerpania zysków z czterech młynów koło miasta.
20.05.1316 - Margrabia brandenburski Woldemar nadał miastu prawo pobierania cła. Od tego dnia za każdego konia, który przejechał groblę, trzeba było zapłacić 1 denara. Zebrane pieniądze miały być przeznaczone na utrzymanie grobli i mostów.
9.04.1317 - Margrabia Woldemar nadał Gorzowowi przywilej rozstrzygania wszelkich spraw mieszkańców przez sołtysa, ławników i rajców. Dotychczas takie prawo miał tylko sąd krajowy.
6.08.1319 - Margrabia Woldemar podarował Landsbergowi leżącą na południe od miasta wieś Glinik wraz z przyległościami.
1.10.1321 - Warcisław IV, Otto I i Barnim III zezwolili rajcom Gorzowa na przeniesienie dwóch młynów na
Kłodawce,
by móc skutecznie zamknąć miasto murem.
Kamienny mur, który zastąpił drewniany, powstał do końca 1325 roku.
3.05.1325 - W Gorzowie przebywał margrabia brandenburski Ludwik Starszy. Z tej okazji nadał miastu trzy przywileje, prawo czerpania dochodów z dwóch młynów i podarował wieś Ulim z przyległościami.
6.05.1325 - Margrabia brandenburski
Ludwik Starszy nadał trzem mieszczanom gorzowskim: Conradowi, Heningowi i Peterowi Prizzelowi dwie części wsi
Weperzow. Najstarszy dokument wspominający o
Weprzycach - kiedyś podgorzowskiej wsi, a od 1962 roku dzielnicy miasta.
29.10.1329 - Król Władysław Łokietek zatwierdził układ rozejmowy – znany też jako pokój landsberski - zawarty przez wojewodę poznańskiego i starostę wielkopolskiego Wincentego z Szamotuł z margrabią brandenburskim Ludwikiem Starszym. Dokument był następstwem rokowań obu zwaśnionych stron, do jakich doszło w Landsbergu.
1337 - W księdze ziemskiej margrabiego brandenburskiego
Ludwik Starszy po raz pierwszy pojawiła się nazwa
Landsberger Land (Ziemia Gorzowska). W jej skład weszło 30 miejscowości, m.in. Chróścik, Małyszyn, Stanowice i
Wieprzyce.
18.02.1340 - Margrabia brandenburski Ludwik Starszy wydał zezwolenie na pobieranie przez miasto cła na Warcie i grobli prowadzącej w kierunku Skwierzyny.
1345 - Landsberscy kronikarze odnotowali pierwszy wielki pożar, który wybuchł na początku roku (przypuszczalnie w lutym) i strawił niemal całe miasto.
3.03.1345 - Ludwik Starszy podarował miastu opuszczone tereny po wsi Dessen (dzisiejsze Deszczno). Była to rekompensata za straty, jakie poniósł Gorzów w wyniku pożaru, który strawił miasto miesiąc wcześniej.
21.12.1345 - Margrabia brandenburski Ludwik Starszy przyłączył do Gorzowa 13 łanów słowiańskiej wsi Sechow (Czechów), należących wcześniej do Ulricusa.
26.09.1348 - Margrabia brandenburski Ludwik Starszy zezwolił na odbudowę składnicy drewna, nadał miastu prawo składu, a także na sprowadzanie drewna budowlanego. Miało to służyć odbudowie miasta po wielkim pożarze, który strawił je w 1345 roku.
1350 - Drugi wielki pożar, w w wyniku którego ponownie spłonęło niemal całe miasto. Poprzedni miał miejsce zaledwie pięć lat wcześniej.
2.01.1350 - Margrabia brandenburski Ludwik Rzymski nadał miastu prawo sprowadzania śledzi ze Szczecina. Jednocześnie zwolnił miasto ze wszystkich ceł pobieranych po drodze.
29.05.1350 - Po pożarze, który strawił całe miasto Landsberg w pierwszych miesiącach roku, margrabia brandenburski Ludwik Rzymski zwolnił miasto na 5 lat z danin i wszelkich powinności, by mogło się odbudować. W 1352 roku zwiększył okres ulg do 10 lat.
10.06.1351 - Wójt
Nowej Marchii Betkin von der Ost oświadczył, że Rada Landsbergu zawarła ugodę z sołtysem Wojcieszyc Arnoldem i jego synem Gottfriedem, którzy byli podejrzani o podpalenie miasta w 1350 roku. Dokument opatrzony jest najstarszą znaną pieczęcią z
herbem miasta.
6.03.1352 - Margrabia Ludwik Rzymski wydał nakaz, by kupcy wyjeżdzający z Gorzowa na Pomorze korzystali z nowego szlaku, prowadzącego m.in. przez Myślibórz. Droga ta pokrywa się z dzisiejszą trasą S3.
28.05.1354 - Decyzją margrabiego brandenburskiego Ludwika Rzymskiego dochody z czterech łanów w Wawrowie miały być przeznaczana na ołtarz mariacki w kościele parafialnym.
11.03.1360 - Rajcy Gorzowa uchwalili akt fundacyjny
szpitala i
cmentarza z kaplicą św. Jerzego, które miały powstać za mostem, w lewobrzeżnej części miasta.
1.07.1361 - Ludwik Rzymski i jego brat Otto V ofiarowali duchownym landsberskim dochód z czterech łanów dzisiejszej wsi Wawrów na utrzymanie wiecznej lampki przy ołtarzu w kościele parafialnym.
25.05.1363 - Członkowie rodu von Jagow z Santoka sprzedali z wszelkimi prawami radzie Gorzowa wieś Ulim.
7.06.1364 - Otto V nadał w lenno półsołtysowi Gorzowa Peterowi (III) Rakowowi połowę sądu z wszystkimi przynależnymi prawami i dochodami oraz prawo do zysków z połowu węgorzy w rybackiej osadzie Chyża.
1365 - Średniowieczna kaplica św. Jerzego, wybudowana około 1360 roku w lewobrzeżnej części miasta, została przekształcona w kościół parafialny.
29.03.1372 - Wieś Karnin, z dworem należącym do klasztoru cysterskiego, decyzją przebywającego w Gorzowie margrabiego Ottona V została przekazana pod opiekę miastu.
30.03.1372 - Rajcy landsberscy odkupili od klasztoru cysterskiego w Paradyżu część zabudowań we wsi Karnin.
21.06.1372 - Rada Gorzowa wystąpiła do biskupa Jana V z prośbą, by wsie Deszczno i Ulim: ...uwolnił od związków z kościołem w Karninie i na trwałe przyłączył do kościoła Świętego Jerzego w pobliżu Gorzowa za mostem...
8.02.1373 - Margrabia brandenburski Otto V zezwolił na pobieranie cła od towarów przewożonych przez miasto. Zebrane pieniądze miały być przeznaczone na ulepszenie podmytych umocnień miasta i grobli za Wartą. Pierwsza wzmianka o powodzi w okolicach Gorzowa.
29.03.1374 - Audytor papieski Gilemus Gutardus zdjął ekskomunikę nałożoną na Jana Husbeckera, proboszcza
parafii św. Jerzego na
Zawarciu, i mieszczan chodzących do kościoła. Anatemę nałożył biskup kamieński, chcąc podporządkować sobie kościół należący do diecezji poznańskiej.
10.06.1376 - Johann i Gertrud Frizze, właściciele winnicy położonej na wzgórzu w pobliżu dzisiejszej ulicy Bohaterów Warszawy, ufundowali ołtarz św. Mikołaja w kościele parafialnym.
8.03.1385 - Rajcy landsberscy ufundowali
ołtarz św. Urbana do budowanej kaplicy przy
kościele Mariackim.
Kaplica św. Urbana i Dziewicy Marii została konsekrowana przez biskupa kamieńskiego w czerwcu tegoż roku.
10.05.1385 - Decyzją Rady Miejskiej Landsbergu duchowny Amelius został mianowany altarystą
kaplicy św. Urbana i Dziewicy Marii oraz znajdującego się w niej ołtarza ufundowanego przez rajców.
6.06.1385 - Rada Miejska Landsbergu kupiła na prawach lennych od opactwa cysterskiego w Paradyżu wieś Karnin z folwarkiem. Folwark, przy dzisiejszej ulicy Kobylogórskiej, zwany "mnisim dworem", później znany był jako Krowi Gród, a dziś mieści się w nim Polsko-Niemieckie Towarzystwo Wspierania Gospodarki.
28.06.1385 - Filip, biskup kamieński, konsekrował
kaplicę św. Urbana i Dziewicy Marii dobudowaną do
kościoła Mariackiego przy jego południowo-wschodnim narożniku. Kaplica istniała do 1825 roku.
1391 - Trzeci duży pożar w historii Landsbergu, który strawił dużą część miasta.
1.10.1391 - Jan książę zgorzelecki zezwolił na skład przewożonych przez Landsberg towarów handlowych, m.in. drewna, smoły i dziegciu. Pobierane za składowanie opłaty miały być przeznaczone na pokrycie strat spowodowanych pożarem, który strawił część miast kilka miesięcy wcześniej.
11.08.1393 - Decyzją margrabiego Jana ze Zgorzelca część wsi
Wieprzyce, należąca do rodu
Marwitzów, w nagrodę za wierną służbę została przyznana
Heinrichowi Schmielerowi. Później Schmieler stał się jedynym właścicielem wsi.
30.12.1403 - Wielki mistrz krzyżacki Konrad von Jungingen zakupił wszystkie młyny landsberskie. Mieszczanie zachowali prawa do połowu ryb na młyńskich dopływach.
1.01.1404 - Bracia Hans i Martin Horkerowie sprzedali swoją część wsi Wawrów miastu. W posiadanie całego Wawrowa Gorzów wszedł dopiero w 1455 roku.
4.12.1405 - Rada Miasta Gorzowa odkupiła od Pawła Hensela dwór i cztery łany ziemi w Wawrowie, robiąc kolejny krok do przejęcia całej wsi.
6.09.1406 - Za niepłacenie dziesięciny ze wsi Borek, Deszczno, Karnin i Ulim, bp poznański nałożył na Gorzów ekskomunikę. Trwała ona blisko dwa lata.
6.06.1408 - Na mocy decyzji papieża Grzegorza XII została uchylona ekskomunika nałożona na Gorzów przez biskupa poznańskiego Alberta za niepłacenie dziesięciny.
21.10.1409 - W Gorzowie odbył się pierwszy znany proces kryminalny, w którym mieszczanie Paul Nerbitz i Peter Melis oskarżyli o morderstwo chłopów z Wawrowa - Clausa Cartzika oraz Heine i Clausa Schultzów.
9.06.1433 - W czasie wojny polsko-krzyżackiej spłonęła duża część Landsbergu. Wspólne oddziały polsko-husyckie ostrzelały miasto od strony Santoka rozpalonymi kulami, które wywołały wielki pożar.
28.11.1443 - W południowo-wschodniej części
Starego Miasta Krzyżacy rozpoczęli przebudowę starego
zamku książęcego na
zamek krzyżacki. Prace trwały siedem lat. W 1454 roku zamek został przejęty przez mieszczan, splądrowany i częściowo spalony.
28.05.1454 - W piśmie do Wielkiego Mistrza komtur Johann Rabe wspomniał, że wskutek buntu mieszczanie landsberscy spalili zamek krzyżacki.
4.11.1472 - Elektor brandenburski Albrecht III Achilles nadał miastu trzy przywileje. Od tej pory miasto miało prawo pobierania cła oraz posiadało prawo składu.
1495 - W Gorzowie wybuchł kolejny wielki pożar, w wyniku którego zniszczeniu uległ kościół pw. św. Jana.
10.06.1495 - Biskup lubuski Dietrich von Bülow udzielił 40-dniowego odpustu wszystkim wiernym, którzy przekazali datki na odnowienie spalonego kościoła pw. św. Jana. Mimo podjętych prób, kościoła nie odbudowano.