Właśc. Kaplica św. Urbana i Dziewicy Marii. Kaplica przy kościele Mariackim (obecnie katedra). Wybudowana w XIV i rozebrana w pierwszej połowie XIX wieku.

Konsekrowana 28 czerwca 1385 roku przez biskupa kamieńskiego, funkcjonowała do 1825 roku, kiedy to została rozebrana. Efektem prac wykopaliskowych prowadzonych w 1996 roku przez archeologów z Muzeum Lubuskiego, było odkrycie reliktów dolnej części - zapewne pierwotnie dwukondygnacyjnej, wtórnie dostawionej do kościoła średniowiecznej kaplicy⁽¹⁾. Kaplica ta miała kształt oktogonu, przy czym promień okręgu wpisanego w oktogon wynosił 3,80 m. Jej mury wzniesiono w technice opus emplectum. Były one licowane obustronnie, na zaprawie wapiennej. Wewnątrz lico z cegły gotyckiej, spoinowane, głównie w wątku wendyjskim, na zewnątrz lico kamienne (kamień nieregularny, polny). Ściany o konstrukcji filarowo-wnękowej postawiono na fundamencie z kamieni polnych, powiązanych zaprawą wapienną. W czasach nowożytnych pogłębiono wnętrze tej budowli o ok. 50 cm, stąd całkowita jej wysokość wynosiła ok. 180 cm. Wnęki przykryte były nadprożem odcinkowym, zachowanym fragmentarycznie. Zewnętrzne wejście do kaplicy znajdowało się od strony zachodniej. Schody przylegały do południowej ściany kościoła.

Z zasypiska kaplicy pozyskano liczny zabytkowy materiał ruchomy zarówno późnośredniowieczny, jak i nowożytny. Odkryto 26 monet, wśród których szczególnie cenne są te najstarsze – połówki dwóch denarów z drugiej połowy XIII wieku oraz brakteaty guziczkowe⁽²⁾. Liczne ułamki ceramiki, naczyń szklanych, przedmiotów metalowych, elementy architektoniczne, precjoza, np. złoty wisiorek. Odkryto także szczątki ludzkie. Jeden w całości zachowany pochówek ludzki znajdował się poza kaplicą w wykopie po stronie wschodniej. W trakcie prac wykopaliskowych odsłonięto fragment ławy fundamentowej nawy głównej kościoła. [ Dane na dzień: 14.10.2012 ]