Brandenburski orzeł zwrócony w lewo dla patrzącego i trzymający w szponach trójlistną koniczynę. Najstarszy znany taki wizerunek pochodzi z dokumentu z 1521 roku, chociaż niektóre źródła (np. Otto Hupp – niemiecki znawca problematyki heraldycznej miast brandenburskich) podają rok 1444.

Orzeł jako herb miasta (bez koniczyny i przypuszczalnie pierwotnie z głową zwróconą w prawo dla patrzącego) wywodzi się z herbu rodowego dynastii askańskiej - założycieli miasta. Z czasem stał się też symbolem Brandenburgii. Najstarsza znana pieczęć miejska z orłem (już patrzącym w lewo) pochodzi z 1351 roku. Z upływem lat w herbie miasta pojawiły się dodatkowe elementy, jak tarcza herbowa, trójlistna koniczyna i kolory nawiązujące do barw Brandenburgii. Pierwszy znany kolorowy herb pojawił się w ratuszu miasta w 1719 roku: …nad wejściem do wielkiej Sali Obywatelskiej umieszczono fronton z herbem miejskim w postaci czerwonego orła trzymającego liść koniczyny w każdym szponie…⁽¹⁾. Odtąd herbem miasta był czerwony orzeł na białym tle, ze złotym dziobem, trzymający w pozłacanych szponach zieloną koniczynę. Wciąż nie wiadomo, co symbolizuje ta ostatnia i jakie jest jej pochodzenie.

Orzeł brandenburski jako herb miasta został przejęty (chociaż pierwotnie nieoficjalnie) przez powojenne władze Gorzowa. Czerwony orzeł na białej tarczy herbowej pojawił się na gorzowskich autobusach, tramwajach i taksówkach. W tym czasie podjęto też nieudane próby wprowadzenia nowego herbu: białego orła z koniczyną na czerwonym tle. Chociaż stosowany powszechnie od 1945 roku, brandenburski herb został oficjalnie zatwierdzony w Statucie Miasta 8 marca 1996 roku uchwałą Rady Miejskiej nr XXXII/197/96. Kolory: zielony, biały i czerwony posiada również flaga miasta. [ Dane na dzień: 6.03.2012 ]