Żużlowiec i trener. Wychowanek i zawodnik » Stali Gorzów Wlkp. (1969-1984). Reprezentant i wielokrotny mistrz Polski. Drużynowy wicemistrz świata. Upamiętniony tablicą w » Alei Sław Stali Gorzów (2015). W 2017 roku został uhonorowany tytułem » Wybitny Reprezentant Stali Gorzów.

Urodzony w Gorzowie Wlkp. Z zawodu cukiernik. Później ukończył studia na » Akademii Wychowania Fizycznego w Gorzowie (1981). Wychowanek » Andrzeja Pogorzelskiego. Licencję żużlową zdobył w 1969 roku. Jego starty przypadły w okresie największych sukcesów gorzowskich żużlowców. Przyczynił się do zdobycia przez Stal Gorzów sześciu medali Drużynowych Mistrzostw Polski (1973, 1975, 1976, 1977, 1978 i 1983), pięciu srebrnych (1971, 1974, 1979, 1981 i 1984) oraz jednego brązowego (1982). Trzykrotny mistrz Polski par klubowych (1973 - z » Edwardem Jancarzem i » Zenonem Plechem, oraz 1975 i 1977 - oba w parze z » Jerzym Rembasem). Także wicemistrz Polski tych rozgrywek (1984 - z E. Jancarzem i J. Rembasem) i brązowy medalista (1982 - z J. Rembasem - i 1983 - z E. Jancarzem i J. Rembasem). W okresie startów w Stali odnosił też największe sukcesy indywidualne, zdobywając m.in. złoty (1977) i brązowy (1973) medal indywidualnych mistrzostw Polski. W 1977 roku zdobył też srebrny medal drużynowych mistrzostw świata. Dwukrotnie startował w finale kontynentalnym indywidualnych mistrzostw świata (1975 i 1977). Był też rezerwowym w finale indywidualnych mistrzostw świata (Göteborg 1977). Dwukrotnie zajmował 3. miejsce w prestiżowych rozgrywkach o Złoty Kask (1975 i 1977). Był też jeżdżącym trenerem. Miał duży wpływ na kariery m.in. » Ryszarda Franczyszyna, » Mirosława Daniszewskiego i » Piotra Śwista. Zdobywca Pucharu "Gazety Lubuskiej" (Gorzów 1976), zwycięzca Memoriału Alfreda Smoczyka (Leszno 1977) i dwukrotnie Memoriału Bronisława Idzikowskiego i Marka Czernego (Częstochowa 1977 i 1979). Zajmował 2. miejsca w turniejach: o Puchar 30-lecia KS Stal Gorzów (Gorzów 1977), Puchar Redaktora Naczelnego Ziemi Kaliskiej (Ostrów 1980) i Memoriale Mariana Rosego (Toruń 1984). Wielokrotnie wybierany do pierwszej dziesiątki najpopularniejszych sportowców w » plebiscycie organizowanym przez » "Gazetę Lubuską" (wcześniej "Gazeta Gorzowska"). Średnia biegopunktowa Bogusława Nowaka w okresie startów w Stali Gorzów: 1,36 (1970), 1,30 (1971), 1,22 (1972), 1,96 (1973), 2,23 (1974), 1,80 (1975), 1,71 (1976), 2,51 (1977), 2,16 (1978), 2,07 (1979), 1,78 (1980), 2,000 (1981), 2,156 (1982), 2,380 (1983) i 2,463 (1984). Po zakończeniu sezonu w 1984 roku odszedł z Gorzowa.

Od 1985 roku zawodnik i trener II-ligowej Unii Tarnów. Przyczynił się do awansu drużyny do najwyższej klasy rozgrywkowej. Do jego wychowanków zaliczani są m.in. Robet Kużdżał i Mirosław Cierniak. Po ciężkim wypadku w 1988 roku w Rybniku, w wyniku którego doznał urazu kręgosłupa, musiał zakończyć karierę i od tego czasu porusza się na wózku inwalidzkim. Po powrocie do Gorzowa i okresie rehabilitacji rozpoczął pracę trenerską z młodymi zawodnikami na minitorach. Pomysłodawca powołania » USKS Speedway Wawrów. Pierwszy trener m.in. » Krzysztofa Cegielskiego, » Pawła Hliba i » Bartosza Zmarzlika.

W 1988 roku na stadionie w Gorzowie został zorganizowany Benefis Bogusława Nowaka, a w 1991 roku turniej pod nazwą O Puchar "Sport Review" - Pożegnanie Bogusława Nowaka. W 1997 roku kandydował do sejmu z listy Unii Pracy. Laureat nagrody Zwycięzca za Metą przyznawanej przez Radio Zachód (1998). Zwycięzca plebiscytu na Człowieka Roku Wśród Osób Niepełnosprawnych organizowanego przez poznański Oddział TVP. W roku 2001 na Uniwersytecie Jagiellońskim odebrał medal Kalos Kagatos (Piękny i Dobry), przyznawany sportowcom, którzy po zakończeniu kariery sportowej odnoszą sukcesy w innych dziedzinach życia. Jego życie i kariera sportowa zostały opisane w książkach: Boguś. Kariera sportowa Bogusława Nowaka (2002) » Zbigniewa Szafkowskiego i Asy żużlowych torów. Bogusław Nowak (2020) Roberta Nogi. Założyciel Fundacji Bogusława Nowaka na Rzecz Zasłużonych Zawodników Sportowych (2009). W marcu 2015 roku w Alei Sław Stali Gorzów na koronie » stadionu żużlowego im. Edwarda Jancarza w Gorzowie odsłonił odlaną z brązu pamiątkową tablicę z odciskiem własnej dłoni. Od 2022 roku jego imię (oraz imię Janusza Woźnego) nosi stadion miniżużlowy w podgorzowskim Wawrowie, na którym ścigają się zawodnicy Just Fun GUKS Speedway Wawrów (wcześniej USKS Speedway Wawrów).

Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (2019) i brązową odznaką Za Zasługi dla Sportu (2013). [ Dane na dzień: 2.06.2022/10.07.2024 ]