Prozaik, poeta, publicysta i felietonista. Działacz kultury. Radny » Miejskiej Rady Narodowej (1954-1958). Jeden z założycieli i wieloletni prezes » Gorzowskiego Towarzystwa Kultury. Członek » Związku Literatów Polskich (1984). Laureat Lubuskiej Nagrody Kulturalnej (1972) i Nagrody Kulturalnej Miasta Gorzowa Wlkp. (1972). Członek nieformalnej kulturo- i opiniotwórczej grupy znanej jako » Stolik numer 1.

Urodzony w Szmańkowcach na Podolu (Polska, obecnie Ukraina). Od 1950 roku mieszkał i pracował w Gorzowie. Zmarł tamże. Żołnierz 1. Armii WP, a po ukończeniu szkoły oficerskiej w Lublinie dowódca plutonu 2. Pułku Artylerii Lekkiej w 2. Dywizji Piechoty. Uczestnik walk o Berlin. Ukończył Wyższą Szkołę Rolniczą we Wrocławiu. Debiutował w 1944 roku wierszami publikowanymi w piśmie "Zwyciężymy", wydawanym przez 1. Armię WP, a za swój oficjalny debiut uważał wiersz opublikowany w "Tygodniku Zachodnim" w 1957 roku. W 1971 roku był jednym z założycieli Gorzowskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego, a w 1975 Gorzowskiego Towarzystwa Kultury, którego był prezesem. Był też wiceprezesem ZW ZBOWiD. Angażował się w wiele nowych przedsięwzięć prasowych. Redagował m.in. pierwsze numery "Głosu Chemika" i » "Stilonu Gorzowskiego" - czasopism wydawanych przez » ZWCh Stilon, a także pierwsze numery miesięcznika » "Ziemia Gorzowska". Krótko przed śmiercią - w 1984 roku - został przyjęty do Związku Literatów Polskich. Pochowany został w » Zaułku Poetów na » cmentarzu komunalnym w Gorzowie.

Ważniejsze powieści: Najkrótszą drogą (1970, wznowiona w 1978 roku, a 1980 roku wydana po rosyjsku), Siódmy kolor tęczy (1985, wydana pośmiertnie) oraz Z bieli i czerwieni (1983, poemat). [ Dane na dzień: 1.12.2011 ]