Pisarz, dziennikarz i podróżnik. Członek Związku Literatów Polskich (1971). Laureat Lubuskiego Wawrzynu Literackiego (2004).

Urodzony w miejscowości Sieńkańce koło Wilna (Polska, obecnie Litwa). Od 1979 roku mieszkał w Gorzowie. Zmarł tamże. Jako czternastolatek wstąpił do Armii Krajowej i w jej oddziałach walczył z Niemcami. Z Wileńszczyzny wyjechał dopiero w końcu 1946 roku. Zamieszkał w Kamiennej Górze. W 1956 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracował jako dziennikarz, najpierw w "Odrze", potem jako redaktor naczelny kolejno trzech pism: w latach 1969-1976 "Nowin Jeleniogórskich", w latach 1976-1978 "Nadodrza" w Zielonej Górze i w latach 1979-1981 "Rolniczej Warty" w Gorzowie. Jeden z redaktorów pierwszych numerów czasopisma "Lamus". Wiele jego reportaży, szczególnie z zagranicznych podróży, publikowały ogólnopolskie pisma i gazety. W 1959 roku debiutował opowiadaniem w "Nowinach Jeleniogórskich".

W trzech pierwszych książkach, czyli w Krętych ścieżkach (1969), Drodze do Samossiery (1970) i Odnaleźć siebie (1978), przedstawił swoje doświadczenia młodości spędzonej na Wileńszczyźnie, udział w walkach AK, życie w wiecznym niebezpieczeństwie czyhającym z różnych stron i wpływ takich warunków na kształtowanie osobowości młodych żołnierzy.

Kilka książek wyrosło z jego fascynacji światem arabskim. Odbył liczne podróże do krajów północnej Afryki i Azji Mniejszej, napisał wiele reportaży publikowanych w prasie ogólnopolskiej, z których kilka weszło do książki W pobliżu raju (1976). Arabska sceneria, religia mahometańska i mentalność ludzi wpłynęły także na literacki kształt Sahry (1985) oraz Sodomy (2004).

Na ostatni zbiór jego opowiadań Sodoma, czyli Apokryfy Starego Testamentu (2004) złożyły się trawestacje biblijnych historii z dostosowaniem ich do mentalności człowieka przełomu XX i XXI wieku. Za tę książkę Witold Niedźwiecki dostał Lubuski Wawrzyn Literacki. Jury uznało ją za najlepszą książkę literacką wydaną w woj. lubuskim w 2004 roku. Jego utwory były tłumaczone na języki: niemiecki, rosyjski, czeski, litewski, łotewski, a nawet na górnoałtajski.

Mimo różnorodnej tematyki, odmiennych miejsc akcji i rozrzucenia w czasie, Witolda Niedźwieckiego interesowała zawsze uniwersalna motywacja ludzkiego postępowania. Pochowany został w Zaułku Poetów na cmentarzu komunalnym w Gorzowie. [ Dane na dzień: 20.03.2012 ]