Właśc. Bożena [Antonina] Pomykała-Kukorowska. Znana też jako Bożena Pomykała i Bożena Pomykała-Bień. Aktorka teatralna i filmowa. W latach 1987-2023 związana z » Teatrem im. Juliusza Osterwy w Gorzowie.

Urodzona w Gliwicach. Z Gorzowem związana od 1987 roku. Absolwentka Studium Aktorskiego Teatrów Lalkowych przy Teatrze Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie (1984), z którym współpracowała w latach 1982-1984. Także absolwentka kulturoznawstwa (od 2018 roku menadżer instytucji kultury, praca: Historyczno-kulturowy obraz Śląska i Ślązaków) i filologii w zakresie języka niemieckiego (2020, praca: Das Berlinische, das ihr Milieu war [Język berliński, który był ich środowiskiem]). W 1984 roku rozpoczęła pracę w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki. Debiutowała rolą Ochmistrzyni w przedstawieniu Szewczyk Dratewka (reż. Grzegorz Kwieciński, 1984), za którą otrzymała Nagrodę Zespołową Prezesa Rady Ministrów. Z przedstawieniem tym wystąpiła m.in. podczas IV International Puppet Theatre Festiwal w Vaasa w Finlandii (1985), a także w Czechosłowacji. Zagrała też w przedstawieniu Panto i Pantamto (reż. G. Kwieciński, 1985). W 1990 roku zdała egzamin eksternistyczny dla aktorów dramatu.

W Teatrze im. J. Osterwy w Gorzowie zadebiutowała we wrześniu 1987 roku rolą Walli w spektaklu Pułapka (reż. Janusz Kozłowski). Zagrała też Widmo Matki Anastazji Nibek w Małym dworku (reż. Jacek Pazdro, 1991), Panią Orgonową w Damach i huzarach (reż. Grzegorz Mrówczyński, 1992), Beatrycze w Słudze dwóch panów (reż. Leszek Czarnota, 1992), Martę w sztuce Romeo i Julia (reż. Waldemar Matuszewski, 2003) i Ludmiłę Simonow w Rodzinie wampira (reż. Edward Żentara, 2003).

Zafascynowana postacią niemieckiej aktorki Marleny Dietrich, w 2004 roku przygotowała monodram z jej piosenkami śpiewanymi w języku niemieckim, wystawiany później w wielu teatrach w Polsce. Odnosiła nim duże sukcesy także w Niemczech; m.in. reprezentowała Teatr Polski na Osthafen-Festival we Frankfurcie nad Odrą. Wzięła udział w trzech polsko-niemieckich projektach teatralnych przygotowanych przez Teatr im. J. Osterwy w Gorzowie i Messe und Veranstaltungs GmbH we Frankfurcie: w 2008 roku wystąpiła w podwójnej roli Brygidy i Sędziego w przedstawieniu opartym na sztuce niemieckiego pisarza Heinricha von Kleista Kasia z Heilbronnu, czyli próba ognia (reż. » Jan Tomaszewicz i » Cezary Żołyński, premiera w Teatrze im. Juliusza Osterwy), z którym wystąpiła także na Festival Internazionale di Commedia dell’Arte w Monte Cerignone (Włochy, 2009), w 2010 roku zagrała w spektaklu Reineke Fuchs Johanna Wolfganga Goethego (reż. Tobias Lenel, premiera w ruinach Starego Miasta w Kostrzynie nad Odrą, w Polsce wystawiany jako Lis Przechera), prezentowanym także na Festival Polnischer Kultur polenmARkT w Greifswaldzie (2010), a w 2012 roku w dramacie H. von Kleista Die Familie Schroffenstein (reż. Johannes von Matuschka, premiera podczas Kleist-Festtage Frankfurt 2012), który rozpoczął się w kościele Mariackim, a zakończył w Kleist Forum we Frankfurcie nad Odrą.

W swoim dorobku ma też role filmowe. Wystąpiła w Rozdarciu, czyli Gombro w Berlinie (reż. Wiesław Saniewski, 2004) oraz w serialach telewizyjnych: Fala zbrodni (2003), Pierwsza miłość (2004) i Galeria (2011).

W latach 2006-2010 prowadziła warsztaty teatralne dla dzieci i młodzieży w gorzowskim klubie Jedynka. Od 2000 roku prowadzi zajęcia w Studiu Teatralnym dla Dzieci i Młodzieży przy Teatrze im. J. Osterwy, a od 2006 roku także warsztaty w ramach kampanii Obudź się, która ma na celu przeciwdziałanie uzależnieniom i wszelkim przejawom wykluczenia społecznego. W pałacu w Trebnitz (Niemcy), w ramach projektu "Sceny Polsko-Niemieckie", prowadziła zajęcia z młodzieżą pt. Historia, zwyczaje i kultura żydowska (2011). W 2008 roku przygotowała program poetycko-muzyczny Hemar w kilku odsłonach z gościnnym udziałem aktora » Marka Pudełko i muzyka Zbigniewa Raminiaka, a w 2015 roku program muzyczny Broadway Forever z udziałem pianisty Józefa Sobolewskiego. Była wokalistką grupy bluesowej działającej w latach 2008-2010, współtworzonej z gitarzystami Krzysztofem Boduchem i Marcinem Nowakiem. Jest autorką opracowania Kazimierz Kukorowski i jego pasja, które ukazało się w książce pt. Bronisława Wajs-Papusza (1908-1987). Biografia i dziedzictwo (2017) oraz współautorką (wraz z Krzysztofem Wasilewskim) publikacji Gorzowskie ślady Edwarda Szczepanika, ostatniego Premiera Rządu RP na Uchodźstwie, która ukazała się w "Nadwarciański Rocznik Historyczno-Archiwalny" (24/2017).

Dała się poznać jako organizatorka i wykonawczyni wielu projektów charytatywnych (m.in. na rzecz Hospicjum w Gorzowie, pogorzelców z Kamienia Pomorskiego), patriotycznych (np. coroczne koncerty z okazji święta Odzyskania Niepodległości w gorzowskiej » Katedrze) i cyklu spotkań dla dzieci z » Zawarcia pn. Książki mojego dzieciństwa (od 2014 roku). Wraz z mężem Kazimierzem Kukorowskim jest współfundatorem tablicy pamiątkowej dla » Jazz Clubu Pod Filarami z okazji 50-lecia jego istnienia oraz sprzętu dla osób niedowidzących i niewidomych przekazanego na rzecz » Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gorzowie. Od 2014 roku prowadzi własny portal internetowy, od 2023 roku z podkastem pn. "40-lecie w internecie", poświęconym własnej pracy twórczej, aktorom i reżyserom, z którymi współpracowała od 1987 roku. W 2023 roku podjęła studia na Uniwersytecie Viadrina (Frankfurt nad Odrą) na kierunku Schutz Europäischer Kulturgüter (Ochrona Europejskich Dóbr Kultury).

W 2013 roku obchodziła 30-lecie pracy artystycznej. Odznaczona m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (2014), Złotym Medalem Akademii Polskiego Sukcesu (2013), » Odznaką Honorową Miasta Gorzowa Wielkopolskiego (2013), odznaką honorową Zasłużony Dla Kultury Polskiej (2013) i Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2023). W 2012 roku uhonorowana została tytułem Homini Bono, przyznawanym przez Radio Zachód. [ Dane na dzień: 3.11.2023 ]