Prezydent Gorzowa Wielkopolskiego (1949-1950) i przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej [MRN] (1950-1952).
Urodzony w miejscowości Sycyn koło Obornik (obecnie woj. wielkopolskie). Z Gorzowem związany w latach 1949-1952. Zmarł w Szamotułach. Działalność zawodową i polityczną rozpoczął w 1925 roku w Szamotułach. Pracował w Zarządzie Miejskim, Starostwie Powiatowym i Zarządzie Gminy. Po wyzwoleniu Szamotuł przy udziale radzieckiej komendantury wojennej został wybrany na tymczasowego, a od 19 kwietnia tegoż roku potwierdzonego przez MRN, burmistrza miasta. Wstąpił do PPR, został członkiem egzekutywy Komitetu Powiatowego PPR w Szamotułach. Potem członek PZPR. We wrześniu 1949 roku został skierowany do Gorzowa, gdzie objął funkcję prezydenta Gorzowa Wlkp. (zastępując Zygfryda Kujawskiego), a po reformie administracyjnej (3 czerwca 1950 roku) wybrany przewodniczącym Prezydium MRN. 30 maja 1952 roku podczas egzekutywy KM PZPR poddany został ostrej krytyce za negatywny stosunek do żołnierzy radzieckich, brak dbałości o cmentarz wojenny i brak kontroli nad podległymi mu urzędnikami. Tego samego dnia został odwołany z funkcji przewodniczącego Prezydium MRN. Jego następcą został Zbigniew Haśko.
Po powrocie do Szamotuł był m.in. sekretarzem Powiatowego Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych. [ Dane na dzień: 12.02.2013 ]