Cmentarz utworzony w 1945 roku na terenie landsberskiego Moltkeplatz, przemianowanego niebawem na plac Nieznanego Żołnierza. Miejsce pochówku żołnierzy poległych podczas II wojny światowej. W 1952 roku zlikwidowany i przeniesiony na ulicę Walczaka.

Powstał w części kwartału pomiędzy dzisiejszymi ulicami: Chrobrego, 30 Stycznia, Dąbrowskiego oraz Krzywoustego, znanego też później jako "kwadrat". Urządzony z okopów przeciwlotniczych przygotowanych do obrony miasta. Pochowani zostali na nim żołnierze polegli podczas II wojny światowej. W 1946 roku odsłonięto tu obelisk zwieńczony radziecką gwiazdą, zwany potocznie pomnikiem Armii Radzieckiej. Do połowy lat 70. miejsce uroczystości rocznicowych i apeli. W 1952 roku zlikwidowany.

Druga nekropolia wojenna została urządzona w 1952 roku pomiędzy ulicami: Walczaka, Czereśniową i 9 Maja, z aleją główną i obeliskiem ku czci żołnierzy poległych w II wojnie światowej. W mogiłach zbiorowych i pojedynczych pochowanych zostało 7 571 osób^[1]: 5 972 żołnierzy Armii Radzieckiej, 433 Wojska Polskiego (w tym 54 jeńców wojennych ekshumowanych z Oflagu II C Woldenberg [obecnie Dobiegniew]) oraz 1 160 obywateli narodowości belgijskiej, czeskiej, francuskiej, holenderskiej, jugosłowiańskiej, niemieckiej (antyfaszyści), norweskiej, radzieckiej, ukraińskiej, polskiej, słowackiej oraz z Wielkiego Księstwa Luksemburg, a także 2 obywateli Włoch i 4 nieustalonego pochodzenia. Wszyscy to ofiary terroru hitlerowskiego ekshumowane z cmentarza w Słońsku, w tym pomordowani w niemieckim obozie koncentracyjnym, w więzieniu Zuchthaus Sonnenburg, a także więźniowie zamordowani w ramach akcji "Nacht und Nebel". Ze wszystkich pochowanych na cmentarzu wojennym w Gorzowie udało się zidentyfikować 3 025 osoby. [ Dane na dzień: 10.12.2012 ]