Właśc. Fritz [Karl Herman] Buchholz. Historyk, archeolog, archiwista i kierownik Muzeum Miejskiego w Landsbergu.

Urodzony w Landsbergu. Zmarł w Woldenbergu (obecnie Dobiegniew, woj. lubuskie). Studiował prawo na Uniwersytecie Berlińskim, m.in. u uznanych profesorów: Kossiny, Hoppego, Götzego, Unverzagta, Kieckebuscha i pastora Felixa Hobusa. Po uzyskaniu tytuł referendariusza sądów kameralnych powrócił do » Landsbergu. W 1925 roku podjął pracę w landsberskim ratuszu, zajmując się historią i promocją miasta. Do 1929 roku był też asystentem nadburmistrza » Otto Gerloffa, odpowiedzialnym za biblioteki, ochronę zabytków, sporządzanie raportów, opracowań i wydawnictw dotyczących miasta. Z czasem nadano mu tytuł Archiwisty Miejskiego. Przyczynił się do uporządkowania archiwum miejskiego i biblioteki oraz do przeniesienia muzeum miejskiego do ratusza. Był pomysłodawcą odkupienia w 1939 roku od żydowskiej rodziny Lubarsch domu towarowego, w którym po przebudowie powstało Muzeum Regionalne miasta i powiatu.

Z zamiłowania archeolog. Podczas wykopalisk we wsi Kernein (dzisiaj Karnin, dzielnica Gorzowa Wielkopolskiego), prowadzonych w latach 1926-1927, odkrył 120 grobów popielcowych z okresu kultury łużyckiej. W 1932 roku w lasku we wschodniej części miasta (dzisiaj park Czechówek) odkrył » kamienny grobowiec kultury amfor kulistych, pochodzący sprzed ok. 4100 lat.

W 1941 roku F. Buchholz został przeniesiony służbowo do Katowic, do pracy w tamtejszym magistracie. W 1945 roku został wzięty do niewoli przez żołnierzy Armii Czerwonej i osadzony w Landsbergu, a później w Woldenbergu, gdzie zmarł w lazarecie obozowym. Jest autorem przewodników po mieście (np. Führer durch die stadt Landsberg a. W.[1927]), kilkudziesięciu publikacji na temat miasta i jego historii oraz licznych innych publikacji, m.in. inwentarza zabytków miasta i powiatu z 1937 roku, opublikowanego w "Deutsches Städtebuch". Pisał też do "Heimatkalender", "Deutsche Apotheker Zeitung" i "Mitteilungen". [ Dane na dzień: 16.04.2013 ]