Także: Ogród dendrologiczny, park muzealny. Zabytkowy ogród o pow. 3,3 ha przy dawnej willi Gustawa Schroedera (obecnie Muzeum Lubuskie) na Przedmieściu Santockim. Zaprojektowany przypuszczalnie przez niemiecką pracownię projektową Reimerius & Hetzel z Charlotenburgu (obecnie Berlin) – autora projektu willi.

Powstał, jako część zespołu willowo-ogrodowego, na terenach dawnego folwarku Leowa. Położony na południowym stoku moreny polodowcowej i ciągnący się od obecnej ulicy Warszawskiej do wzgórza określanego jako szaniec. Liczne alejki spacerowe, nawiązujące swoim układem do stylu secesyjnego, dzielą ogród na kilka części. Najważniejsze to: przedogród (niewielka skarpa między ulicą a willą) oraz tzw. ogród górski – trawnik w kształcie owalu, w stylu ogrodów angielskich, położony z północnej strony willi. Jeszcze bardziej na północ, na szczycie wzniesienia, znajduje się zaadaptowane na taras widokowy prehistoryczne grodzisko z suchą fosą. Do dzisiejszych czasów nie zachowała się wybudowana obok grodziska przeszklona ośmioboczna altana ogrodowa – samotnia i miejsce kontemplacji. W górnej części ogrodu usytuowany był też sad owocowy i ogród warzywny z oranżerią i kotłownią. Wystrój ogrodu wzbogacają dawne i współczesne rzeźby, a także półokrągła ażurowa altana. W ogrodzie usytuowany jest też kamienny grobowiec kultury amfor kulistych, pochodzący sprzed ok. 4100 lat.

Dobrze nasłoneczniona skarpa sprzyja uprawie rzadkich roślin. Wśród ponad 120 gatunków drzew i krzewów rosną tu m.in.: bożodrzew, buki, dęby, jabłoń purpurowa, katalpa, lipy (w tym lipa węgierska), magnolia, miłorząb chiński, platany (chronione jako pomniki przyrody), także różne odmiany żywotników, roślin cyprysowatych i jałowców.

Ogród został nagrodzony srebrnym medalem w konkursie zorganizowanym przez ministerstwo kultury na najlepiej utrzymany zabytkowy ogród. [ Dane na dzień: 12.05.2014 ]