Doktor nauk o kulturze fizycznej. Działacz sportowy, były zawodnik, trener i twórca sukcesów gorzowskiego tenisa stołowego. Sędzia klasy państwowej. Założyciel GKS » Gorzovia Gorzów i honorowy prezes tego klubu. Jeden z założycieli Wojewódzkiej Federacji Sportu. Najstarszy przedstawiciel rodziny Kulczyckich z których 20 osób związanych jest z tenisem stołowym (zawodnicy, trenerzy, sędziowie i działacze sportowi).

Urodzony w Drohobyczu (Polska, obecnie obwód lwowski, Ukraina). Ukończył Technikum Rachunkowości Rolnej w Zieleńcu (1960), Studium Nauczycielskie w Gorzowie (1964) oraz studium trenerskie w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Gdańsku-Oliwie (1974), » Akademię Wychowania Fizycznego [AWF] w Poznaniu, filia w Gorzowie (1976, kierunek nauczycielski), a także Uniwersytet Jana Komeńskiego w Bratysławie (1979). W 1997 roku na AWF w Gorzowie obronił pracę doktorską pt. Rozwój tenisa stołowego w Polsce w latach 1919-1989. Uczył w gorzowskich szkołach: Zespole Szkół Zawodowych Zakładów Mechanicznych (1964-1975), Szkole Podstawowej w Baczynie (1988-1991) i Zespole Szkół Ogrodniczych (1999-2001). Był też wykładowcą w » AWF (1977-1881) i » ZWKF AWF w Gorzowie (2003-2007).

Niemal całe życie związany ze sportem. W wieku juniorskim uprawił różne dyscypliny. W latach 1952-1961 był zawodnikiem Warty Gorzów, w której trenował lekkoatletykę (głównie biegi średnie), piłkę nożną (1955-1958), podnoszenie ciężarów (1956-1958) i tenis stołowy. W piłkę nożną grał też w Jedwabiu Gorzów (1961-1963), a boks trenował w » Stali Gorzów (1851-1952). Znany przede wszystkim jako tenisista stołowy. Był zawodnikiem Jedwabiu Gorzów (1960-1965), Stilonu Gorzów (1965-1969), Warty Gorzów (1969-1977), Siarki Tarnobrzeg (1978, rozgrywki Ekstraligii Polskiej), ponownie Warty (1979-1988) i SHR Wojcieszyce (1988-1990).

W 1975 roku awansował do ćwierćfinału mistrzostw Polski w grze mieszanej. Wielokrotny mistrz Polski nauczycieli i tenisistów zrzeszonych w Federacji "Kolejarz". Od 1961 roku odnosi sukcesy jako trener. Trenował wszystkie drużyny, w których grał: Jedwab, Stilon, Wartę, Siarkę i SHR. W latach 1966-1974 był trenerem kadry Polski młodzików i juniorów w tenisie stołowym. Wychowawca wielu medalistów mistrzostw świata, Europy i Polski. W latach 1978-1981 jako trener kadry narodowej juniorów trenował m.in. jednych z najlepszych tenisistów w Polsce, Andrzeja Grubbę i Leszka Kucharskiego. Jako trener miał wpływ na kariery Iwony Kuszaj (m.in. medalistka mistrzostw Europy kadetek), czy powiązanych z nim rodzinnie: Samuela Kulczyckiego (wicemistrz świata juniorów, młodzieżowy mistrz Europy, najmłodszy w historii dyscypliny mistrz Polski seniorów), Alana Kulczyckiego (wicemistrz świata juniorów, medalista mistrzostw Europy kadetów i juniorów) i Wanessę Kulczycką (mistrzyni Europy żaków i młodzików). Jego wychowankowie zdobyli ponad 120 medali mistrzostw Polski w różnych grupach wiekowych.

Trenował też zawodników innych dyscyplin, m.in. w latach 1971-1973 był odpowiedzialny za przygotowanie ogólnorozwojowe żużlowców Stali Gorzów. W 1990 roku założył GKS Gorzovia Gorzów. W różnych okresach był jej trenerem, wiceprezesem bądź prezesem (od 2006 roku), przyczyniając się do wprowadzenia obu drużyn do najwyższej klasy rozgrywek - w 1995 roku drużyny żeńskiej, a w 2008 roku drużyny męskiej. Wciąż jest czynnym zawodnikiem Gorzovii. W 2013 roku zrezygnował z funkcji prezesa klubu. Od 2016 roku prezes klubu Pełcz Górki Noteckie, a od stycznia 2020 roku dyrektor sportowy GKS Gorzovia.

Od 1962 roku we władzach Okręgowego Związku Tenisa Stołowego (sekretarz, prezes a także wiceprezes). Jest najdłużej w Polsce urzędującym prezesem Okręgowego Związku Tenisa Stołowego (od 1965 roku). W latach 1980-2012 był członkiem Polskiego Związku Tenisa Stołowego (m. in. wiceprezes [1991-1993] i przewodniczący Komisji Sportu Wyczynowego i Młodzieżowego [2001-2004]). Od 2008 roku jest przewodniczącym Zarządu Komisji Odznaczeń i Wyróżnień. Jest jednym z założycieli Wojewódzkiej Federacji Sportu, której był też wiceprezesem (1975-1977 i 1996-1999).

W 1998 roku, na podstawie swojej pracy doktorskiej, napisał książkę pt. Tenis stołowy w Polsce 1919-1999. Jest też autorem publikacji Tenis stołowy. Materiały szkoleniowe (1983) i Tenis stołowy bez tajemnic (2002) oraz współautorem książki Tenis stołowy. Poradnik metodyczno-szkoleniowy dla instruktorów rekreacji ruchowej (1999). Ma też na swoim koncie liczne publikacje historyczne i szkoleniowe. Z dużym powodzeniem tenis stołowy uprawiali bądź uprawiają jego bracia, synowie, córki oraz wnuki.

Za swoją działalność otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2012), Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi oraz medale: Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej, 40-lecia PRL, Zasłużony dla Miasta Gorzowa Wlkp. i Województwa Gorzowskiego. Wielokrotnie wybierany trenerem roku województwa gorzowskiego i lubuskiego. W 2020 roku nadano mu tytuł honorowego prezesa GKS Gorzovia. [ Dane na dzień: 09.07.2020 ]