Właśc. Zenon [Władysław] Jaskuła. Kolarz szosowy, amatorski i zawodowy. Zawodnik klubu Orlęta Gorzów Wlkp. Zdobywca pierwszego medalu igrzysk olimpijskich w historii gorzowskiego sportu. Wicemistrz świata i wielokrotny mistrz oraz wicemistrz Polski.

Urodzony w Śremie (obecnie woj. wielkopolskie). Karierę rozpoczynał w 1977 roku w Piaście Śrem, WLKS Wielkopolska (1982) i Gwardii Koszalin (1983-1984). W 1985 roku, za namową Lecha Piaseckiego, związał się z klubem Orlęta Gorzów, w którym odniósł największe sukcesy jako amator. 31 lipca tegoż roku wygrał dziewiąty etap (jazdę indywidualną na czas) wyścigu Tour de Pologne, którego meta była w Gorzowie. W 1987 roku wystartował w Wyścigu Pokoju (piąte miejsce). Rok później na olimpiadzie w Seulu (Korea) zdobył srebrny medal w wyścigu drużynowym. Mistrz i wicemistrz Polski w jeździe indywidualnej na czas, parami (m.in. z Lechem Piaseckim) i w wyścigu drużynowym. W 1989 roku zajął trzecie miejsce w Wyścigu Pokoju i wywalczył srebrny medal w drużynowych mistrzostwach świata. W 1990 roku podpisał kontrakt z grupą Diana-Colnago (w której ścigał się też L. Piasecki) i przeszedł na zawodowstwo.

W 1990 roku został pierwszym mistrzem Polski zawodowców. Zdobył też tytuł drużynowego mistrza Włoch (jako zawodnik Diana-Colnago-Animex). W 1991 roku startował w grupie Del Tongo-MG Boys. Jako pierwszy polski kolarz odniósł sukcesy w wieloetapowych, prestiżowych wyścigach Giro d'Italia (dziewiąte miejsce w 1991 roku) i Tour de France. W historii polskiego kolarstwa zapisał się trzecim miejscem (za Miguelem Indurainem i Tony'm Romingerem) w klasyfikacji generalnej Tour de France w 1993 roku. Jest to największy sukces polskiego kolarza w jakimkolwiek wieloetapowym wyścigu zawodowców (jako pierwszy polski kolarz wygrał indywidualnie etap [górski z metą w Saint-Lary-Soulan w Pirenejach] oraz drużynowo [ze swoim zespołem GB-MG Maglificio - w jeździe na czas]). Na koniec tegoż roku został sklasyfikowany na 32. miejscu w rankingu UCI [Union Cycliste Internationale] - najwyższej pozycji, jaką kiedykolwiek uzyskał polski kolarz. W 1996 roku zajął trzecie miejsce w wyścigu Tour de Suisse (dookoła Szwajcarii). 29 lipca 1996 roku w Atlancie, dzień przed swoim drugim startem olimpijskim, podczas treningu na szosie został potrącony przez samochód i doznał złamanie kości udowej. Mimo że w 1997 roku zwyciężył w klasyfikacji końcowej wyścigu Volta a Portugal (Dookoła Portugalii), kontuzja ta przyspieszyła decyzję Zenona Jaskuły o zakończeniu kariery w tymże roku.

Dwukrotnie (w 1988 i 1989 roku) wygrał plebiscyt sportowy "Gazety Lubuskiej" na najpopularniejszego sportowca województwa gorzowskiego. W 1993 roku zajął drugie miejsce w plebiscycie "Przeglądu Sportowego" na najlepszego sportowca Polski. W zawodowym peletonie ścigał się w barwach Diana-Colnago [Diana-Colnago-Animex] (1990), Del Tongo-MG Boys (1991), GB-MG Maglifcio (1992-1993), Jolly Componibili-Cage 1994 (1994), Aki-Gipiemme (1995), Brescialat (1996) i Mapei-GB (1997).

Kolarstwo uprawiał również (z małym powodzeniem) jego starszy brat Roman Jaskuła. Razem, jako zawodnicy Orląt Gorzów Wlkp., w 1987 roku w Lesznie zdobyli srebrny medal podczas mistrzostw Polski w jeździe parami na czas. Po zakończeniu kariery został przedstawicielem na Polskę włoskiej firmy Mapei-Jaskuła (chemia budowlana). Zajmuje się też dystrybucją włoskich mebli. W 2000 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2002 roku odcisnął swoją dłoń w Alei Gwiazd Kolarstwa Polskiego w Choszcznie (woj. zachodniopomorskie). Mieszka w Aninie pod Warszawą. [ Dane na dzień: 2.07.2011 ]