Jedna z najstarszych imprez kulturalnych w Gorzowie oraz jeden z najważniejszych w Polsce konkursowych przeglądów fotografii prezentujących prace artystów (członków ZPAF) i amatorów (członków towarzystw fotograficznych). Organizowane od 1969 roku przez » Gorzowskie Towarzystwo Fotograficzne [GTF] przy wsparciu Urzędu Miasta oraz Związek Polskich Artystów Fotografików.

Powstały z inicjatywy gorzowskiego artysty fotografika » Waldemara Kućko i ówczesnego prezesa GTF » Kazimierza Nowika. W założeniu są konfrontacją artystów z uzdolnionymi amatorami, a ich celem jest zaprezentowanie aktualnego stanu polskiej fotografii artystycznej. Wystawom konkursowym zazwyczaj towarzyszą pozakonkursowe pokazy fotografii światowej, a od 1977 roku sympozja i wykłady z udziałem krytyków i teoretyków fotografii, poruszające aktualne i najważniejsze nurty w fotografii artystycznej.

Pierwsze (1969) i trzecie (1971) Konfrontacje odbyły się jako Międzyokręgowa Wystawa Fotograficzna z udziałem towarzystw fotograficznych z Ziem Zachodnich i Północnych oraz Foto-Clubu z Cottbus w NRD, a drugie (1970) jako Plenerowa Wystawa Fotograficzna pt. Gorzów miasto i ludzie. Od 1972 roku funkcjonują jako ogólnopolska wystawa fotograficzna. W 1973 roku - po raz pierwszy z numeracją w nazwie - odbyły się jako IV Ogólnopolskie Konfrontacje Fotograficzne. Główna wystawa prezentowana jest w salach » Miejskiego Ośrodka Sztuki [MOS]: » Galerii Biura Wystaw Artystycznych [BWA] i w salach bocznych, a wystawy towarzyszące w » Małej Galerii GTF, » empiku (do 1995 roku) i innych galeriach miasta. Powoływane Jury przyznaje nagrody i wyróżnienia, a także Dyplomy Rady Artystycznej ZPAF i nagrody sponsorów. Od 1984 roku przyznawana jest Nagroda im. Waldemara Kućko. Od 2000 roku Konfrontacje odbywają się co 2 lata. Komisarzem wystawy pozostaje » Marian Łazarski. [ Dane na dzień: 22.12.2012 ]