Nauczyciel, pionier Ziem Zachodnich, budowniczy, nauczyciel i dyrektor Szkoły Podstawowej nr 12 (1947-1969) w Gorzowie Wielkopolskim.

Urodził się w Tarnopolu. Z Gorzowem związany od 1946 roku. Zmarł tamże. Ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie Męskie im. Henryka Sienkiewicza w Tarnopolu (1929), potem Szkołę Podchorążych Piechoty w Jarosławiu. W 1934 roku w Parafii św. Elżbiety we Lwowie zawarł związek małżeński z Genowefą Wolską (z domu, później także nauczycielka i pionierka gorzowskiej oświaty). Przez kilka lat, do 1941 roku, pracował jako nauczyciel w szkołach powiatu rohatyńskiego. W czasie okupacji pracował jako księgowy w Ubezpieczalni Społecznej w Drohobyczu. W 1945 roku został aresztowany i wywieziony do Związku Radzieckiego, gdzie pracował w kopalni karnej w rejonie miasta Szachty (obwód rostowski).

W 1946 roku przyjechał do Gorzowa. Organizował szkołę w Ludzisławicach, w gminie Santok. W 1947 roku wraz z rodziną zamieszkał w podgorzowskich » Wieprzycach i objął tu stanowisko kierownika siedmioklasowej szkoły (do emerytury w 1969 roku). Uczył także geografii. Z jego inicjatywy w 1957 roku powołany został Społeczny Komitet Budowy Szkoły, który doprowadził do powstania nowego budynku szkolnego dla ośmioklasowej szkoły przy ulicy Dobrej 16. 1 stycznia 1961 roku szkołę przemianowano na Szkołę Podstawową nr 12.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. [ Dane na dzień: 10.08.2022 ]