Hokeista grający na pozycji obrońcy. Wychowanek i zawodnik ZKS Stilon Gorzów. Reprezentant Polski, drużynowy mistrz i wicemistrz Polski.

Urodzony w Strzelcach Krajeńskich (obecnie woj. lubuskie). Z Gorzowem związany od 1955 roku. Absolwent Studium Chemicznego (Gorzów Wlkp.) i liceum ogólnokształcącego (Gdańsk). Do szkółki hokejowej KH Stilon trafił w drugiej połowie lat 60. Jego pierwszym trenerem był Edmund Wadzyński – założyciel drużyny hokejowej w Gorzowie. Na jego karierę duży wpływ mieli również następni trenerzy Stilonu: Andrzej Wołkowski i Jan Wieleba. Pierwsze sukcesy odniósł jako junior. Był czołowym zawodnikiem drużyny, która m.in. w 1971 roku wywalczyła awans do Centralnej Ligii Juniorów i przez kilka kolejnych sezonów zajmowała czołowe miejsca w rozgrywkach, a w 1972 roku wywalczyła brązowy medal w mistrzostwach Polski juniorów Federacji Chemik. Jako hokeista Stilonu powołany został do kadry narodowej juniorów. Był też czołowym zawodnikiem zespołu seniorów walczącego w II lidze. W ostatnim sezonie gry w Gorzowie (1975/1976) przyczynił się do zajęcia przez Stilon piątego miejsca w rozgrywkach.

W 1976 roku odszedł ze Stilonu do beniaminka I ligi Stoczniowca Gdańsk, w którego barwach grał do 1979 roku. Po spadku drużyny do II ligi pozostał w najwyższej klasie rozgrywek, przechodząc do wielokrotnego mistrza Polski Baildonu Katowice, trenowanego przez słynnego radzieckiego trenera Anatolija Tarasowa. Wskutek nieporozumień między klubami został zawieszony na dwa lata i w tym czasie mógł grać jedynie w sparingach. W 1982 roku, po nagłej likwidacji Baildonu i sekcji hokeja, został zawodnikiem Polonii Bytom. W barwach tej drużyny odniósł największe sukcesy. Już w sezonie 1982/1983 przyczynił się do zdobycia przez zespół wicemistrzostwa Polski i Pucharu Polskiego Związku Hokeja na Lodzie, uznawanego za nieformalny Puchar Polski. Rok później z Polonią trenowaną przez braci Emila i Tadeusza Nikodemowiczów zdobył mistrzostwo Polski. Stał się bohaterem półfinałowego meczu o Puchar Europy (1984), zdobywając decydującego o awansie do finału gola w meczu Dynamo Berlin – Polonia Bytom.

Uchodził za specjalistę od dalekich strzałów (zza niebieskiej linii). Jako reprezentant Polski wystąpił w 25 meczach drużyny narodowej. Dwukrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata dywizji "B": w 1982 roku w Klangerfurt (Austria) i w 1983 roku w Tokio (Japonia). Członek kadry olimpijskiej (1984). W turnieju przedolimpijskim rozgrywanym w Sarajewie (Jugosławia, grudzień 1983) w reprezentacji narodowej obok Cz. Drozda grał też inny wychowanek Stilonu Andrzej Bieleninik.

W 1985 roku wraz z rodziną wyjechał z Polski i osiadł w Finlandii. W sezonie 1985/1986 był zawodnikiem I-ligowego Sapko Savonlinn. Później grał w barwach Jukurit Mikkelin (II liga, w latach 1986-1991), Helsingin Jääkiekkoklubi Helsinki (1991-1993) i Ahmat Hyvinkää (1993-1994). Po zakończeniu oficjalnej kariery grał w lidze hokejowej miasta Helsinki, zdobywając z drużyną brązowy medal. Obecnie mieszka w miejscowości Vantaa w Finlandii. [ Dane na dzień: 28.03.2014 ]