CZERWIŃSKI Ryszard [1954- ]

Bokser. Reprezentant Polski, mistrz i wicemistrz Polski, olimpijczyk. Wychowanek ZKS Stilon Gorzów. Największe sukcesy odnosił w barwach drużyn okręgu pomorskiego.

Gorzowianin. Szkołę Podstawową ukończył w Gorzowie, a średnią (Technikum Budowy Okrętów) w Szczecinie (technik motorzysta). W latach 1969-1971 pięściarz Stilonu Gorzów. Ze wzrostem 164 cm i wagą 48-51 kg walczył w wadze papierowej i muszej. Karierę bokserską rozpoczął pod okiem trenera Leszka Wasilewskiego (gorzowianin, były reprezentant Polski w wadze średniej). W barwach Stilonu jako junior stoczył 34 walki (5 przegranych). Zwycięzca Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży i zdobywca tytułu mistrza Polski juniorów (1970). W 1971 roku, po rozwiązaniu sekcji bokserskiej Stilonu, przeniósł się na Pomorze, broniąc barw Pogoni Szczecin (1971-1973 i 1982-1984), Stali-Stocznia Szczecin (1974-1979) oraz Czarnych Słupsk (1979-1982). Ważniejsi trenerzy w tym okresie: Tadeusz Plisko, Józef Piński i Józef Walendziński.

Walczył w wadze papierowej, muszej oraz koguciej (do 54 kg). Wielokrotny medalista mistrzostw Polski. Czterokrotny mistrz (1973 w wadze papierowej oraz 1976, 1977 i 1980 w wadze muszej) i dwukrotny wicemistrz Polski (1974 i 1978 w wadze muszej), a także dwukrotny brązowy medalista mistrzostw Polski (1979 i 1982 w wadze koguciej). W dwóch finałach (1976 i 1977) wygrywał z Henrykiem Średnickim, uważanym za jednego z najlepszych pięściarzy Polski i Europy. W latach 1973-1980 reprezentant Polski. Trzykrotnie walczył w meczach międzypaństwowych (jedno zwycięstwo i dwie porażki). Uczestnik mistrzostw Europy (1973 i 1974) i igrzysk olimpijskich w Moskwie (1980, przegrana w trzeciej rundzie drugiej walki z późniejszym brązowym medalistą Dumitru Cipere z Rumunii). Zwycięzca międzynarodowych turniejów: o Złoty Pas Aleksandra Polusa (1973), turnieju im. A. Knisisa (Ryga, 1973, 1974, 1975 i 1977), turnieju "Gryf Szczeciński" (1974), o Laur Wrocławia (1976) i międzynarodowego mityngu bokserskiego w Sztokholmie (Szwecja, 1976). Także klubowe turnieje Stali-Stocznia Szczecin (1975, 1977 i 1978). W swojej karierze stoczył 275 walk, z czego 235 wgrał i 7 zremisował. Karierę zakończył w 1984 roku.

Uznawany za jeden z największych talentów polskiego pięściarstwa lat 70. Według ekspertów, wpływ na jego karierę (m.in. mała ilość występów w reprezentacji Polski) miał fakt, że przypadła ona w okresie dominacji w polskim boksie Henryka Średnickiego (m.in. sześciokrotny mistrz Polski, dwukrotny mistrz Europy i jedyny polski bokser, który zdobył tytuł mistrza świata) oraz Leszka Błażyńskiego (m.in. dwukrotny brązowy medalista olimpijski i mistrz Europy).

W 1995 roku został uznany za najlepszego zawodnika w historii 50-lecia pięściarstwa szczecińskiego. W 2013 roku sklasyfikowany na 5. miejscu w Rankingu Wszechczasów polskiego boksu (wagi papierowej) magazynu "Ring". Najlepszy sportowiec woj. słupskiego (1981). [ Dane na dzień: 27.01.2020 ]

Autor: Kazimierz Ligocki
Prawa autorskie do tekstów i zdjęć zastrzeżone ©.
Zobacz też : MISTRZOWIE POLSKI | SPORTOWCY | TRENERZY i INSTRUKTORZY SPORTOWI