Ksiądz infułat. Doktor teologii i kurialista. W latach 1963-1991 proboszcz parafii katedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie Wlkp.
Urodzony we wsi Krowinka (obecnie rejon trembowelski w obwodzie tarnopolskim, Ukraina). Z Gorzowem związany od 1951 roku. Zmarł tamże. Absolwent Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (Wydział Teologiczny) i Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (doktorat na Wydziale Nauk Teologicznych w 1954 roku). Wyświęcony został w czerwcu 1938 roku we Lwowie przez arcybiskupa Bolesława Twardowskiego. W czasie wojny był wikariuszem w Baryszu i Buczaczu. Po wojnie został skierowany na Ziemie Zachodnie. W listopadzie 1945 roku objął parafię w Trzemszenie Lubuskim. Był też proboszczem w Szczecinku. W 1951 roku został wikariuszem generalnym w Gorzowie. W tym samym czasie został aresztowany przez funkcjonariuszy PUBP i osadzony w więzieniu w Lubaczowie (obecnie woj. podkarpackie). Zwolniony po miesiącu przeniósł się do Poznania, gdzie podjął pracę w Sądzie Metropolitalnym i parafii pw. św. Marii Magdaleny. W 1954 roku powrócił do Gorzowa wraz z objęciem diecezji przez biskupa Teodora Benscha. Przez kilka lat nadzorował sprawy kancelarii kurii. W 1958 roku, po śmierci bp. T. Benscha i ingresie bp. Wilhelma Pluty, ponownie został mianowany wikariuszem generalnym. W tym czasie ks. W. Sygnatowicz odpowiedzialny był za kontakty z władzą i Wydziałem do Spraw Wyznań. Zasłynął dzięki mediacjom z ówczesnymi władzami komunistycznymi w sprawie wypadków zielonogórskich w 1960 roku, zamknięcia Niższego Seminarium Duchownego w Gorzowie (1960) czy zajęcia domu rekolekcyjnego w Rokitnie (1963). W grudniu 1963 roku ks. W. Sygnatowicz został proboszczem w parafii katedralnej pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny w Gorzowie. W 1972 roku wyróżniony godnością infułata, a rok później został członkiem Kapituły Katedralnej. Odznaczony medalem Zasłużony dla Miasta Gorzowa Wielkopolskiego. Pochowany został na cmentarzu komunalnym w Gorzowie. [ Dane na dzień: 12.12.2011 ]