Właśc. park im. Henryka Siemiradzkiego. Najstarszy park w Gorzowie Wlkp. Powstał w latach 1869-1908 staraniem przedwojennego Towarzystwa Upiększania Miasta. Położony pomiędzy ulicami Drzymały i Walczaka. Przed wojną znany jako Quilitzpark (od nazwiska jednego z fundatorów - Friedricha Quilitza).

Z czasem powiększany dzięki kolejnym ofiarodawcom. Swoje grunty pod park ofiarowali m.in. Karl Boas, Franz König i Max Bahr. Do przedwojennych atrakcji parku należały: kaskada wodna ze stawem (dziś już nieistniejąca), wieża ciśnień, punkt widokowy, pomnik poległych (zwany też pomnikiem walecznych) oraz liczne aleje spacerowe i drewniany most.

W 1945 roku Ouilitzpark przemianowano na park Siemiradzkiego. W latach 70. w miejscu pomnika poległych ustawiono obelisk gen. Bierzarina (na wprost głównego wejścia do parku od ulicy Drzymały), w 1972 roku oddano "schody donikąd", które stanowiły atrakcyjne dojście do punktu widokowego i które wybudowano z myślą o budowie palmiarni z tarasem widokowym - inwestycji, która nigdy nie została zrealizowana. Największą atrakcją parku jest amfiteatr oddany do użytku w 1980 roku.

Powiększany przez lata park Siemiradzkiego połączył się z parkiem Zacisze (położony przy obecnej Alei Odrodzenia Polski). Obecnie ten ostatni (chociaż wciąż funkcjonujący pd swoją nazwą) uchodzi za część parku Siemiradzkiego. [ Dane na dzień: 20.12.2011 ]