Dawna świątynia protestancka wybudowana w drugiej połowie XVIII wieku we wsi Seidlitz (Siedlice). Obecnie rzymskokatolicka, z przykościelnym cmentarzem, położona przy ulicy Strażackiej w lewobrzeżnej części Gorzowa (Zawarcie).

Pierwotnie o konstrukcji ryglowej, bez wieży, zaprojektowany przez nieznanego brandenburskiego architekta. Wybudowany latach 1785-1787 należał do luterańskiej parafii w Karninie. W 1792 roku wzbogacony o ołtarz. W 1828 roku, dzięki staraniom miejscowej społeczności, przebudowany w stylu późnoklasycystycznym. Wówczas w architekturze kościoła pojawiły się elementy arkadowe i okrągło-łukowe, zaczerpnięte z modnego w I połowie XIX wieku na terenie Brandenburgii "rundbogenstil". Kościół został częściowo obmurowany. Zyskał też dach dwuspadowy z naczółkami i sporych rozmiarów podłużne okna. W 1891 roku do kościoła zakupiono organy. W 1904 roku dobudowano absydę w kierunku północno-wschodnim, wysuniętą poza obrys kościoła, a na szczycie fasady południowo-zachodniej latarnię, na której zawieszono dzwon odlany w pracowni Schillinga w Apoldzie (Turyngia, Niemcy). Dobudowano też tynkowane portale.

W 1945 roku kościół w Siedlicach został przejęty przez parafię rzymskokatolicką pw. Chrystusa Króla w Gorzowie i poświęcony w październiku tegoż roku jako świątynia filialna. Później także częściowo przebudowany, ze względu na różnice występujące między obrządkiem protestanckim i rzymskokatolickim. W 1982 roku biskup Wilhelm Pluta erygował kościół do rangi parafialnego. Pierwszym proboszczem nowej parafii pw. Matki Bożej Różańcowej został ksiądz Stanisław Jaworecki. W latach 80. ub. wieku dobudowana została zakrystia, a w latach 2002-2003 w oknach zamontowano nowe witraże. Przy kościele ustawiony jest krzyż misyjny. Obecnie proboszczem parafii jest ksiądz Eugeniusz Drzewiecki (od 1989 roku).

W świątyni zachowały się dwa XVIII-wieczne mosiężne lichtarze, wykonane specjalnie dla kościoła protestanckiego (z napisem Gehórig zu Seidlitz 1796), a także część wyposażenia sprzed 1945 roku, jak ławy, część poewangelickiej empory i witraże w apsydzie z motywami roślinno-geometrycznymi. Kościół, wraz z przykościelnym cmentarzem, został wpisany do rejestru zabytków w 1971 i 1994 roku. [ Dane na dzień: 2.12.2017 ]