Ksiądz. Ostatni niemiecki proboszcz parafii katolickiej Świętego Krzyża w Landsbergu.

Urodzony w Mainz (Moguncja). Zmarł w Waltersdorf (Niemcy). Studiował teologię. Święcenia kapłańskie przyjął w Breslau (obecnie Wrocław) w 1931 roku. Wikary w Cottbus i Calau. Po przeniesieniu do Landsbergu (w 1940 roku) proboszcz tutejszej parafii katolickiej Świętego Krzyża w kościele przy ulicy Zechowerstrasse (obecnie ulica Warszawska). W 1943 roku zatrzymany przez gestapo pod zarzutem głoszenia kazań, które stanowiły zagrożenie dla panującego wówczas systemu (zagrożenie dla "wewnętrznego frontu"). Oskarżany również o kontakty i sprzyjanie robotnikom przymusowym z Polski, Francji, Holandii i Włoch, osadzony został w więzieniu policyjnym we Frankfurcie nad Odrą. W 1944 roku przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Dachau. W lipcu 1945 roku powrócił do Gorzowa (wcześniej Landsberg) i parafii przejętej po wojnie przez polskich ojców kapucynów z Krakowa i ojca Przemysław Knapa, który otrzymał, do czasu powołania nowego polskiego proboszcza, stanowisko wikariusza zastępcy (vicarius substitutus) z prawem błogosławieństwa małżeństw.

P. Dubianski, który według prawa kościelnego dalej pozostawał proboszczem parafii, i który zapewniał o chęci pozostania po wojnie w Gorzowie, dochodził swoich praw przed komendanturą wojenną i u wiceprezydenta miasta » Leona Kruszony. Wraz z o. P. Knapem spotkali się z władzami kościelnymi archidiecezji wrocławskiej we Wrocławiu celem ustalenia kompetencji. Przez kilka tygodni parafią zarządzało dwóch księży. W sierpniu 1945 roku P. Dubianski został zatrzymany przez polską milicję i wraz z wikarym Georgiem Kamradem wydalony z Polski do Niemiec.

Przed wyjazdem z miasta podpisał sporządzony w języku łacińskim dokument o treści: Landsbergensis, die 15-III 1945: Paulus Dubianski, od 31 V 1940 landsberski proboszcz prawa kanonicznego, za rządów nazistowskich 16 XII 43 – 1 V 45 więziony w obozie koncentracyjnym w Dachau, wróciwszy dnia 9 VII 45 do swojej parafii, za zgodą wikariusza kapitulnego prałata dra Piontka z dnia 25 VII 45 wydalony przez polskich urzędników rezygnuje pod przymusem. [ Dane na dzień: 2.12.2021 ]