Filozof niemiecki, historyk i tłumacz.

Urodzony w Landsbergu. Zmarł w Halle (Niemcy). Syn żydowskiego kupca skórzanego Josepha Bernhardiego i jego żony Johanny z.d. Arendt. Pierwsze wykształcenie odebrał w synagogalnej szkole od landsberskiego nauczyciela gminy mojżeszowej Arona. Z powodu ubóstwa rodziny i niesprzyjającej jeszcze żydowskim współobywatelom atmosfery, kiełkujący talent zostałby zatracony, jednak dwaj bardziej majętni wujowie osiedli w Petersburgu - Peter i Paul - wsparli jego dalsze kształcenie. Opiekę znalazł także w rodzinie berlińskiego maklera i kupca Meyera. W 1811 roku uczęszczał do berlińskiego Gimnazjum Joachimstalskiego. W kwietniu 1816 roku w berlińskim luterańskim kościele Mariackim przyjął chrzest i imię Gottfried, a świadkami byli nauczyciele gimnazjum i duchowni. W tym samym czasie został immatrykulowany na Wydziale Filologicznym berlińskiego uniwersytetu, gdzie studiował m.in. u Wolfa, Bekkera, Boeckha, ale też dialektykę u Friedricha Schleiermachera, oraz filozofię naturalną u Hegla. Od 1820 roku stał się członkiem Seminarium Szkolnego przy Gimnazjum Werderskim w Berlinie. W 1822 roku obronił i opublikował pracę doktorską Erastothenica. W 1823 roku otrzymał tytuł docenta prywatnego, zaś w dwa lata później profesora nadzwyczajnego. Po tym trudnym bytowo, jak i pełnym naukowego wysiłku berlińskim okresie, uwieńczeniem stało się powołanie go w połowie 1829 roku na profesurę w Halle i ślub z Henriette Meyer z zaprzyjaźnionej od lat berlińskiej rodziny.

Kolejnym wyzwaniem, któremu profesor Bernhardy pozostał wierny aż do śmierci, był nadany mu w lipcu 1844 roku tytuł Nadbibliotekarza Biblioteki Seminarium Filologicznego w Halle. Przejęta w mizernej kondycji, instytucja rozwinęła się pod skrzydłami tego autentycznego humanisty. Wymagał on wiele od siebie i od współpracowników, poddając cały przebieg pracy, ale i życia prywatnego, ścisłym regułom. W tym samym czasie poświęcił się także Gottfried Bernhardy ponownie owocnej pracy pisarskiej, publikując recenzje, artykuły ogłaszane w periodykach, ale także pisząc własne opracowania książkowe i encyklopedyczne z zakresu gramatyki, literatury i historii języków klasycznych. Te dzieła, a także prace naukowe licznych uczniów, wystawiają mu bardzo dobre świadectwo. Mowę nad grobem Bernhardy'ego wygłosił kolega z uniwersytetu, luterański teolog prof. Willibald Beyschlag. Pozostało po nim wiele trwałych śladów - w Halle przy Märkersstrasse, gdzie przez wiele lat mieszkał, nadal istnieje lokal o nazwie Bernhardyhalle, zaś w Landsbergu w 1882 roku, w siedem lat po śmierci prof. Bernhardy'ego komitet społeczny zdecydował o umieszczeniu przy Wollstraße 9 (nieistniejący budynek przy obecnej ulicy Wełniany Rynek) marmurowej tablicy pamiątkowej z napisem: Urodzonemu tu Dyrektorowi Seminarium Filologicznego w Halle, usuniętej w 1940 roku na wojennej fali brunatnego antysemityzmu. [ Dane na dzień: 12.10.2012 ]