Kanonik Kapituły Katedralnej. Kapelan służby zdrowia i policji. Proboszcz parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego.

Urodzony w Rzepinie. Zmarł w Gorzowie Wielkopolskim. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Wilhelma Pluty 18 maja 1980 roku w katedrze gorzowskiej. W latach 1980-1982 wikariusz w parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP przy ulicy Mieszka I. Od 1982 roku rektor wikariatu pw. św. Maksymiliana Kolbego przy ulicy Czereśniowej, a od grudnia 1984 roku proboszcz nowo erygowanej tamże parafii. Pomysłodawca i inicjator budowy kościoła parafialnego (w latach 1986-1994), będącego pierwszą świątynią na osiedlu Górczyn. Twórca nowoczesnego i otwartego kościoła. Wybudował salę zabaw dla dzieci, których rodzice uczestniczą w tym samym czasie w mszy świętej. Jeden z pierwszych proboszczów gorzowskich, który zapoczątkował w kościele organizację koncertów (m.in. Antonina Krzystoń, Piotr Rubik, Poznańskie Słowiki pod dyrekcją Stefana Stuligrosza) i spektakli operowych (m.in. Syn marnotrawny Siergieja Prokofiewa w wykonaniu Teatru Wielkiego z Poznania i Requiem Feliksa Nowowiejskiego). W 1995 roku udostępnił część pomieszczeń przykościelnych na pierwsze w Gorzowie Warsztaty Terapii Zajęciowej.

Sędzia Sądu Kościelnego (1994), kapelan policji lubuskiej, służby zdrowia, Związku Kombatantów i Byłych Więźniów Politycznych, myśliwych i Kresowian. Był jednym z organizatorów pobytu Jana Pawła II w Gorzowie. Także współtwórca, razem z ks. Witoldem Andrzejewskim, Piotrem Styczniem i Arkadiuszem Berdowskim, Papieskiej Służby Kościelnej pilnujące porządku podczas wizyty papieża (1997). Od 2000 roku Kanonik Honorowy Kapituły Katedralnej. Zmarł nagle. Pochowany w krypcie obok kościoła, który wybudował. W jego pogrzebie wzięło udział ok. 5 tys. ludzi.

Odznaczony m.in. odznaką Za Zasługi dla Województwa Gorzowskiego (1998). [ Dane na dzień: 23.07.2020 ]