Właśc. Edyta [Ewa] Milczarek. Aktorka dramatyczna Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie.
Urodzona w Gorzowie Wlkp. Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego w Gorzowie. Tam rozwijała swoje dwie pasje – język francuski (prof. Eryka Włosiuk) i śpiew (prof. Zbigniew Bocian), które wpłynęły na jej przyszłą karierę. Z licealnym zespołem Akord (prowadzonym przez Z. Bociana) zdobyła Brązowy Samowar na dorocznym festiwalu piosenki radzieckiej w Zielonej Górze (1981). Związana także z Klubem Piosenki Turystycznej Jerzego Pawła Dudy, działającym przy Wojewódzkim Domu Kultury.
Jako aktorka (adept) debiutowała w gorzowskim teatrze w przestawieniu Stachuriada. Chodź, człowieku, coś ci powiem… (1989, reż. Marek Mokrawiecki). W 1995 roku zdała egzamin eksternistyczny przed Komisją Egzaminacyjną ZASP dla aktorów dramatu (debiut aktorski: postać Hrabiego w sztuce Życie jest świętem albo Colas Breugnon [1995, reż. Stanisław Kuźnik]). Zagrała m.in. Poldę w Teatrze manekinów (1992, reż. Waldemar Modestowicz), Zelimę w Księżniczce Turandot (1995, reż. Ryszard Major), Mary Warren w Czarownicach z Salem (1996, reż. Adam Orzechowski), wcieliła się w Zieloną Gęś w Teatrzyku Zielona Gęś (1997, reż. R. Major), zagrała Małą w Obrażonych (1998, reż. Andrzej Rozhin), tytułową Antygonę w dramacie Sofoklesa (2000, reż. A. Orzechowski), Anielę w Ślubach panieńskich (2004, reż. R. Major), Panią Medlock w Tajemniczym ogrodzie (2009, reż. Cezary Domagała), zagrała też tytułową rolę w przedstawieniu Złota Kaczka (2011, reż. Andrzej Ozga, także rola Księżniczki) i Estrellę w sztuce Życie jest snem (2013, reż. Justyna Celeda). Występowała też w przedstawieniach reżyserowanych przez Artura Barcisia, Jana Peszka, Lecha Raczka i Jana Tomaszewicza.
W swoim dorobku ma też epizody i role filmowe. Zagrała w filmie Rozdarcie, czyli Gombro w Berlinie (2004, reż. Wiesław Saniewski), w serialach telewizyjnych Na dobre i na złe (2012) oraz Policjanci i policjantki (2016).
Jest także aktorką śpiewającą. Piosenki w jej wykonaniu można usłyszeć w przedstawieniach teatralnych, m.in. w Złotej Kaczce (2011, do muzyki Piotra Rubika) oraz programach i recitalach artystycznych, m.in.: Nie żałuję (2001, Jazz Club Pod Filarami, piosenki Agnieszki Osieckiej), Po co jest tak (2008, KMT Lamus, piosenki Wandy Warskiej) czy z okazji święta narodowego Francji (2016, WiMBP, piosenki francuskie).
Miłośniczka gór i wspinaczek. Sympatyzuje ze Speleoklubem Gawra w Gorzowie. Odznaczona m.in. Odznaką Honorową "Zasłużony dla Kultury Polskiej" (2020). [ Dane na dzień: 5.10.2020 ]