Właśc. Elżbieta [Lidia] Kuczyńska. Piosenkarka i gitarzystka. Propagatorka poezji śpiewanej. Także reżyser teatrów młodzieżowych. Laureatka Festiwalu Piosenki Radzieckiej oraz Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej. Laureatka Motyla - Nagrody Kulturalnej Prezydenta Miasta Gorzowa Wielkopolskiego (2009).

Urodzona w Warszawie. W Gorzowie od 1973 roku. Zmarła tamże. Absolwentka Politechniki Poznańskiej (1973, magister inżynier elektryk). Ukończyła Papieski Fakultet Teologiczny we Wrocławiu oraz studia podyplomowe kultury żywego słowa na Uniwersytecie Warszawskim i studium pomocy psychologicznej na Uniwersytecie Poznańskim. Jest też socjoterapeutą (Ośrodek Gestalt Kraków). Muzycznie zadebiutowała na początku lat 60. jako sopranistka w Chórze Kantatowo-Oratoryjnym Filharmonii Poznańskiej (dyrygent Zdzisław Szostak). Podczas studiów zainteresowała się piosenką poetycką i turystyczną. Śpiewała, akompaniując sobie na gitarze i wzorując się na repertuarze początkującej wówczas Wolnej Grupy Bukowina. Jej pierwszym sukcesem była główna nagroda na I Festiwalu Studenckiej Piosenki Rajdowej w Poznaniu (1969). W latach 70. zdobywała główne nagrody na wszystkich liczących się konkursach i festiwalach w Polsce. Zdobyła Złoty Samowar i nagrodę dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze (1974) oraz jedną z trzech głównych nagród w konkursie Mikrofon dla Wszystkich podczas XII Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (1974). Jest laureatką Złotego Kameleona na Wielkopolskich Rytmach Młodych (Jarocin, 1976), III nagrody IV Ogólnopolskich Spotkań Zamkowych Śpiewajmy Poezję (Olsztyn, 1977) oraz zdobywczynią Złotego Pierścienia i nagrody dziennikarzy na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu (1978). Śpiewała na koncertach w Niemczech, Rosji i Jugosławii.

Mimo wielu propozycji, nie zdecydowała się na karierę zawodowej piosenkarki, pozostając wierna piosence studenckiej i turystycznej oraz poezji śpiewanej. Uczestniczy w kameralnych koncertach okazjonalnych i charytatywnych, takich jak: Koncert zaduszkowy. I Jak ci tam w niebie? (2009, KMT Lamus), Wigilijny koncert dla przyjaciół (2009, Lamus), Koncert piosenki poetyckiej (2010, Poznań – dla Federacji Amazonek), Lato z ptakami odchodzi (2012, Gościm – Ośrodek Rehabilitacyjny im. W. Degi), Koncert z okazji Międzynarodowego Dnia Niepełnosprawnych (2012, WiMBP im. Z. Herberta) i Moja i twoja nadzieja (2012, Jazz Club Pod Filarami, koncert dla Igi Andres). Występowała podczas Dni Kultury Chrześcijańskiej [KIK] oraz Dni Kultury z Bratem Albertem. Zaśpiewała ponad 100 recitali tematycznych i monograficznych. W 1988 roku przygotowała monodram wg wierszy i wspomnień Papuszy Lesie, ojcze mój, który prezentowała w Poznaniu na zaproszenie Nikosa Chadzinikolau. Promowała tomiki poezji. W 2011 roku przypomniała się muzycznym projektem Piekło i raj, przygotowanym wspólnie z gitarzystą Marcinem Nowakiem, na który złożyły się pieśni charyzmatycznego barda czeskiego Jaromira Nohavicy.

Jej nagrania były wykorzystane przez rozgłośnię Radia "Solidarność". W 1988 roku brała udział w edycjach podziemnej "Gazety Mówionej", redagowanej przez Rafała Zapadkę.

W 1982 roku przygotowała oprawę muzyczną i poprowadziła kilkadziesiąt koncertów w całej Polsce pt. Spotkania z aktorem Bronisławem Pawlikiem. Przez 3 lata jako wokalistka zespołu muzycznego koncertowała w klubach Słowenii i Macedonii (1983-1985). W 1986 roku zdobyła uprawnienia piosenkarki zawodowej. Zafascynowana muzyką cerkiewną, przystąpiła do utworzonego w 2005 roku w Gorzowie chóru prawosławnego Sotiria. Nagrała kilka kaset magnetofonowych ze swoimi piosenkami, a jej pierwsza płyta CD ukazała się dopiero w 1999 roku.

W 1976 roku zaśpiewała kilka piosenek do spektaklu Rozstanie w czerwcu (reż. Andrzej Rozhin), wystawionego przez Teatr im. Juliusza Osterwy w Gorzowie, a rok później zagrała Słoneczko w przedstawieniu Przygody Rozbójnika Rumcajsa (reż. J. Skotnicki). Zagrała też Wiktorynę w Chłopcach (1981, reż. A. J. Dąbrowski) oraz wystąpiła w przedstawieniu Stachuriada. Chodź, człowieku, coś ci powiem... (1989, reż. M. Mokrowiecki).

Od lat 90. związana z Młodzieżowym Domem Kultury, gdzie prowadziła zajęcia z grupami teatralnymi. Jako reżyser teatrów młodzieżowych ma na swoim koncie ponad 50 przygotowanych i wyreżyserowanych spektakli. Wspierała w działalności gorzowski Teatr Kreatury i zagrała w jego sztukach (Bar Świat [1992] i Elżbieta Bam [1999, do której - obok Ewy Dubickiej - przygotowała też muzykę]). Wyreżyserowała monodram Anny Duk Persepolis, nagrodzony Złotą Podkową Pegaza na Ogólnopolskim Festiwalu Monodramów w Suwałkach (2008).

Jest inicjatorką Ogólnopolskich Spotkań Młodych Autorów i Kompozytorów SMAK (konkurs z warsztatami dla piszących piosenki, pod patronatem ZAKR). Dwukrotnie była jurorką Ogólnopolskiego Festiwalu Monodramów i Teatrów Małych Form Bamberka. Prowadziła audycje muzyczne i poetyckie w Radio Gorzów (W krainie gitary i pióra oraz Twoja poezja), a w latach 2011-2012 dla Radia Pozytyw zrealizowała cykl audycji Muzyka podszyta poezją i Klub książki mówionej. Jest jednym z założycieli Stowarzyszenia Empatia działającego na rzecz praw zwierząt.

Posiada Złotą Odznakę Recytatora. W roku 2009 otrzymała Odznakę Honorową Miasta Gorzowa Wlkp. za wybitne zasługi dla rozwoju miasta i Motyla - nagrodę kulturalną prezydenta miasta za całokształt dorobku. W listopadzie 2016 roku w Jazz Clubie Pod Filarami odbył się jej benefis z okazji 45-lecia pracy artystycznej. Była bohaterką reportażu pt. Nie żądam od życia zbyt wiele, zrealizowanego przez Izabelę Patek (Radio "Zachód") w cyklu » Spotkanie z Reportażem Radiowym (2017). [ Dane na dzień: 18.08.2018 ]