Uznany niemiecki artysta, rzeźbiarz i profesor. Twórca m.in. fontanny Pauckscha w przedwojennym Gorzowie Wlkp.

Urodzony w Breslau (Niemcy, obecnie Wrocław). Zmarł w Berlinie. Syn sędziego. O wyborze zawodu rzeźbiarza zdecydował około 1877 roku. Naukę pobierał w Dresdener Bilder Schule u Carla Friedricha Echtermeiera i Ernsta Hähnela oraz w Wiedniu u Victora Tilgnera. Swoją wiedzę pogłębiał w Paryżu i Budapeszcie. W 1885 roku otworzył pracownię w Berlinie. Zdobył międzynarodową sławę. W 1899 roku cesarz Wilhelm II mianował go profesorem Akademii Berlińskiej.

W 1896 roku przyjął od władz Landsbergu zlecenie na zaprojektowanie i wykonanie rzeźby na fontannę w centrum miasta, nazwaną - od nazwiska jej fundatora Hermanna Paucskcha – fontanną Pauckscha. Do 1897 roku von Uechtritz przygotował projekt monumentu ważącego 1575 kg, przedstawiającego postać kobiety na wyniosłej skale, niosącej na ramionach koromysło, na którego łańcuchach zawieszone są wiadra i otoczonej trójką dzieci. Dodatkowymi elementami fontanny były realistyczne żółwie. Otwarcie fontanny miało miejsce 20 czerwca 1897 roku. Rzeźba, obok katedry, stała się najbardziej rozpoznawalnym symbolem Landsbergu i Gorzowa.

Cuno Uechtritz zaprojektował też i wykonał pomnik Hermanna Pauckscha, który 13 kwietnia 1901 roku odsłonięto u wylotu mostu na lewym brzegu Warty (w okolicach dzisiejszej Dominanty, usunięty w 1941 roku). Jest też autorem i wykonawcą obelisku nagrobnego rodziny Pauckschów, pochowanej na cmentarzu ewangelickim w przedwojennym Gorzowie. Przedstawiał on śpiącego lwa, trzymającego elementy związane z zawodem Pauckscha i ekspresyjnego anioła. Pomnik i grób Pauckschów został zniszczony podczas likwidacji cmentarza w latach 1972-1974. Fragment rzeźby lwa odnaleziono podczas prac ekshumacyjnych w 2006 roku. Obecnie jest on głównym elementem lapidarium na terenie dawnego cmentarza ewangelickiego przy ulicy Walczaka.

W Niemczech zasłynął z licznych rzeźb, fontann i dekoracji w reprezentacyjnych miejscach Berlina. Do ważniejszych należą m.in.: pomnik elektora Georga Wilhelma wraz z otaczającymi go elementami (1899), fontanna dedykowana św. Hubertowi (1904) czy fontanna Gänseliesel (1908). Wiele z nich zostało zniszczonych w czasie rządów Hitlera bądź przeniesionych w inne miejsca miasta. Do ważnych jego dzieł zaliczano też pomnik Moltkego, odsłonięty w rodzinnym Breslau w 1899 roku i zburzony w 1945 roku. W Łodzi zachowało się jego Wskrzeszenie córki Jaira, które jest jedną z cenniejszych rzeźb Kaplicy Karola Scheiblera. Cuno von Uechtritz-Steinkirch zmarł w Berlinie i został pochowany na cmentarzu Wilmersdorf. [ Dane na dzień: 30.11.2012 ]