Właśc. Stadion Żużlowy im. Edwarda Jancarza. Najbardziej reprezentacyjny obiekt sportowy w Gorzowie Wlkp. Wybudowany na Zawarciu (przy ulicach: Śląskiej, Kwiatowej i Jasnej) w końcu lat 40. ub. wieku. Kilkukrotnie modernizowany.

W 1951 roku przebudowany w czynie społecznym przez pracowników ZM Gorzów. Pierwotnie bez bandy okalającej tor i z nasypem zamiast ławek. Był własnością zakładu i klubu z drużyną Stal Gorzów Wlkp. Wielokrotnie modernizowany. W latach 1957-1964 wybudowano parking, drewnianą bandę i ławki dla kibiców. Długość toru wynosiła 395 metrów. Pod koniec lat 60. ub. wieku (po kolejnej przebudowie i skróceniu do 348 metrów) ze sztucznym oświetleniem, później zdemontowanym i ponownie zainstalowanym przy największej przebudowie stadionu na przełomie roku 2007 i 2008. Kolejna ważna przebudowa toru miała miejsce w 1981 roku. Jej efektem było m.in. ponowne wydłużenie toru do 360 metrów, a gorzowscy żużlowcy rozgrywali swoje mecze w Poznaniu. W 2000 roku siatkę okalającą tor zastąpiono sklejką powlekaną wodoodporną żywicą, wybudowano też nową wieżyczkę sędziowską i zamontowano tablicę świetlną. Ponownie skrócono tor do 329 metrów. Podczas przebudowy stadionu, rozpoczętej w 2007 roku, obok oświetlenia wybudowano trybunę piętrową, która została przykryta dachem, zamontowano plastykowe krzesełka i zainstalowano nowoczesny monitoring. Pokryte dachem sektory kibice nazwali "komarówką" na cześć prezesa Stali Władysława Komarnickiego, który był pomysłodawcą przebudowy. Na przełomie roku 2010 i 2011 przeprowadzono drugi etap rozbudowy. Stadion został w całości zadaszony, wybudowano nowoczesne bramy wejściowe i rozbudowano pomieszczenia dla VIP-ów. Obok stadionu wybudowano parkingi dla ponad 320 samochodów. Obiekt (kosztem 40 mln złotych wyłożonych z budżetu miasta), o pojemności ponad 15 000 miejsc siedzących, został przygotowany do najważniejszych imprez w historii gorzowskiego żużla - Drużynowego Pucharu Świata (dawniej drużynowe mistrzostwa świata) i ostatniej rundy Grand Prix, wyłaniającej indywidualnego mistrza świata. Obie odbyły się w w 2011 roku.

Od sierpnia 1997 roku obiekt nosi imię Edwarda Jancarza - najlepszego żużlowca-wychowanka w historii gorzowskiego żużla. W latach 1999-2003 był własnością spółki sponsorów i ówczesnego prezesa klubu Lesa Gondora. W 2003 roku został ponownie skomunalizowany, a w 2005 roku przejęty przez OSiR, od którego Stal Gorzów dzierżawi obiekt. W sierpniu 2014 roku na koronie stadionu otwarto Aleję Sław Stali Gorzów, będącą jednocześnie pierwszą na świecie Aleją honorującą przedstawicieli sportu żużlowego. W 2020 roku część muru otaczającego stadion od ulicy Śląskiej została pokryta muralem autorstwa Pawła Krawieckiego i Michała Krzaczkowskiego. Przedstawia on 11 najbardziej zasłużonych żużlowców Stali Gorzów: Edmunda Migosia, Edwarda Jancarza, Tomasza Golloba i Bartosza Zmarzlika (w formie graficznej) oraz Andrzeja Pogorzelskiego, Jerzego Padewskiego, Mieczysława Woźniaka, Zenona Plecha, Jerzego Rembasa, Bogusława Nowaka i Piotra Śwista (zarys postaci). [ Dane na dzień: 8.10.2020 ]