Właśc. Jerzy [Wacław] Padewski. Żużlowiec. Wychowanek i zawodnik Stali Gorzów Wlkp (1957-1971 i 1973-1977). Reprezentant Polski. Drużynowy mistrz Europy (1968) oraz czterokrotny drużynowy mistrz Polski (1969, 1973, 1975 i 1976). Uhonorowany tablicą w Alei Sław Stali Gorzów (2015). W 2017 roku został uhonorowany tytułem Wybitny Reprezentant Stali Gorzów.

Urodzony w Pińsku (Polska, obecnie Białoruś). Zmarł w Gorzowie. Zadebiutował w 1957 roku. W 1961 roku przyczynił się do awansu Stali do I ligi. W 1968 roku zajął siódme miejsce w finale europejskim i został zawodnikiem rezerwowym podczas jednodniowego finału Indywidualnych Mistrzostw Świata w Geteborgu (Szwecja). Do końca lat 60. był jednym z najskuteczniejszych zawodników Stali (najlepszy sezon w 1967 roku - średnia biegowa 2,64). W 1972 roku został zawieszony w prawach zawodnika na rok. Ostatecznie karę złagodzono, dając mu możliwość jazdy w niższej klasie rozgrywek. Wówczas przeszedł do Startu Gniezno (II liga). W 1976 roku wystartował po raz ostatni. Drużynowy Mistrz Federacji Stal (1968 Lublin), Zwycięzca turnieju par (z Bronisławem Rogalem) o Puchar 1000-lecia Polski (1966 Gorzów), międzynarodowych turniejów indywidualnych w Gnieźnie i Gorzowie (1966) oraz zdobywca Pucharu Międzynarodowych Targów Poznańskich (1972 Poznań). Zajmował 2. miejsca m.in. w Turnieju o Srebrną Ostrogę IKP (1969 Grudziądz) i Indywidualnych Mistrzostwach Federacji Stal (1970 Zielona Góra). Średnia biegopunktowa Jerzego Padewskiego w okresie startów w Stali Gorzów⁽¹⁾: 1,59 (1963), 1,99 (1964), 2,35 (1965), 2,09 (1966), 2,64 (1967), 2,10 (1968), 2,16 (1969), 2,00 (1970), 2,04 (1971), 1,61 (1973), 1,31 (1974) 1,23 (1975) 0,89 (1976).

W 1992 i 1993 roku przypomniał się gorzowskiej publiczności, wygrywając miniturnieje oldboyów podczas Memoriału im. Edwarda Jancarza. W październiku 2015 roku w Alei Sław na koronie stadionu Stali odsłonił pamiątkową tablicę z odciskiem własnej dłoni. [ Dane na dzień: 5.02.2018 ]