Właśc. Zdzisław [Kazimierz] Linkowski. Muzealnik, historyk sztuki, regionalista, autor publikacji popularnonaukowych, nauczyciel. Wieloletni dyrektor » Muzeum Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim.

Urodzony w Zbąszyniu. Z Gorzowem związany od 1975 roku. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie (1962), uczęszczał do Studium Nauczycielskiego w Poznaniu, ukończył Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1971, Wydział Historyczno-Filozoficzny) oraz Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Zielonej Górze (1975). Przed studiami i w ich trakcie pracował jako nauczyciel w Brodach Poznańskich, Nowym Tomyślu i Zbąszyniu. W tym ostatnim założył oddział PTTK, który zajmował się prowadzeniem Muzeum Ziemi Zbąszyńskiej.

Od 1971 roku kierownik Wydziału Kultury w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Świebodzinie. Organizator Muzeum Regionalnego Ziemi Świebodzińskiej. W 1975 roku został pierwszym dyrektorem Muzeum Okręgowego w Gorzowie (wcześniej Muzeum Miejskie, obecnie » Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta) w nowo utworzonym województwie gorzowskim. Miał wpływ na profil placówek muzealnych w Barlinku, Dobiegniewie, Drezdenku, Ośnie, Międzychodzie, Myśliborzu i Słońsku. Pod jego kierownictwem gorzowskie muzeum zyskało na znaczeniu. Powstały nowe działy, rozbudowano kadrę pracowników merytorycznych i technicznych. Z. Linkowski powiększał zbiory przedmiotów cynowych oraz rzemiosła artystycznego, które miały stanowić o kształcie wystawienniczym placówki. Był pomysłodawcą pozyskiwania przez Muzeum w Gorzowie malarstwa, rysunku, grafiki i rzeźby (okazjonalnie) powstałych od końca lat 40. XX wieku. Zbiory te, znane później jako » Krąg Arsenału, obecnie uchodzą za jedną z większych kolekcji sztuki współczesnej w Polsce.

Zdzisław Linkowski doprowadził do remontu » Spichlerza powiększając w ten sposób bazę muzealną w Gorzowie. Dzięki jego staraniom w 1978 roku gmina Santok udostępniła budynek, który został zaadoptowany na pierwszy pozamiejski oddział gorzowskiego muzeum. Kolejny taki oddział powstał w 1984 roku w Bogdańcu jako Muzeum Kultury i Techniki Wiejskiej, gdzie na rozrastające się zbiory Działu Etnografii zaadaptowano szachulcowy młyn górny.

Z jego inicjatywy w Gorzowie odbywały się coroczne Sesje Medalierskie z udziałem autorytetów z Polski i zagranicy. Jest pomysłodawcą zmiany nazwy placówki z Muzeum Okręgowego na Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim. To także autor bądź współautor i redaktor wielu książek, m.in. Muzeum Okręgowe w Gorzowie (1989, informator), Gorzów Wielkopolski. Miasto parków i ogrodów (1999, Wincenty Piworun i Z. Linkowski), Kurt Aurig (1883-1957). Der Landsberger Fotograf (2007, Matthias Lehmann i Z. Linkowski) Kanwa dla świebodzińskiego muzeum. Wspomnienia i anegdoty (2017), opracowań i artykułów popularnonaukowych. Brał udział w wielu sesjach naukowych poświęconych kulturze i historii regionu. Był pomysłodawcą i jednym z autorów Księgi Pamiątkowej miasta Gorzowa Wielkopolskiego i redaktorem naczelnym pisma "Czas i Przestrzeń".

Zaangażowany w życie kulturalne miasta. Założyciel lub współzałożyciel takich stowarzyszeń, jak » Gorzowskie Towarzystwo Kultury, Gorzowskie Towarzystwo Naukowe, Towarzystwo Przyjaciół Archiwum i Zabytków Przeszłości w Gorzowie oraz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego oddział w Zbąszyniu. Zajmował w nich różne funkcje.

Działał w Związku Harcerstwa Polskiego, Polskim Towarzystwie Historycznym, Lubuskim Towarzystwie Naukowym oraz Bundesarbeitsgemeinschaft Landsberg/Warthe Stadt Und Land e.V (BAG). Członek Komisji ds. Nazewnictwa Komunalnego przy » prezydencie Gorzowa Wielkopolskiego. Jest autorem herbów Santoka i Bogdańca. Zrekonstruował herb Górzycy i Ośna Lubuskiego.

Odznaczony złotą odznaką "Za opiekę nad zabytkami" (1989). [ Dane na dzień: 16.10.2025 ]