Właśc. Władysław [Edward] Klimek. Nauczyciel, naukowiec, społecznik, działacz katolicki, publicysta. Radny Rady Miasta (1990-1994).

Urodzony w Bakanowie koło Baranowicz (Polska, obecnie Białoruś). Zmarł w Gorzowie. Od 1949 do 1953 roku studiował matematykę na Uniwersytecie w Poznaniu. Po studiach, na podstawie nakazu, rozpoczął pracę jako nauczyciel matematyki i fizyki w Technikum Chemicznym w Gorzowie Wlkp., które mieściło się wówczas w budynku przy ulicy Teatralnej 8. Od 1963 do 1965 roku pełnił funkcję zastępcy dyrektora Zasadniczej Szkoły Włókienniczej. W latach 1965-1971 pracował w Zakładach Włókien Chemicznych Stilon. W tym czasie ukończył Podyplomowe Studium Radiochemii na Uniwersytecie Warszawskim. Opatentował też Sposób wytwarzania włókien polikaproamidowych uodpornionych na działanie promieniowania jonizującego.

Pasjonat języka esperanto. Od 1958 roku należał do Polskiego Związku Esperantystów, w 1960 roku zorganizował gorzowski oddział i przez kilka lat był jego prezesem. W 1971 roku powrócił do pracy w oświacie. Uczył w Technikum Mechanicznym, Zasadniczej Szkole Zawodowej oraz w Zespole Szkół Ekonomicznych, a od 1978 do 1982 roku pracował w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej. Członek Towarzystwa Przyjaciół Muzeum w Gorzowie.

Od 1980 roku działał w NSZZ "Solidarność". Był współzałożycielem "Solidarności" przy Kuratorium Oświaty, działaczem Sekcji Oświaty i Wychowania w Regionie Gorzowskim, współpracownikiem "Sowy" (wydawnictwa Sekcji Oświaty i Wychowanie) i redakcji "Solidarności Gorzowskiej". Za działalność opozycyjną internowany w grudniu 1981 roku. Był jednym z twórców gorzowskiego Klubu Inteligencji Katolickiej [KIK] i jego prezesem przez cztery kadencje (w latach 1983-1989 i 1993-1998). Pod koniec lat 80., przy KIK-u, zorganizował Klub Chrześcijańsko-Demokratyczny, który potem przekształcił w Chrześcijańsko–Demokratyczne Stronnictwo Pracy. Przez wiele lat był jego prezesem. W 1988 roku za działalność na rzecz Kościoła Katolickiego otrzymał papieski order "Rycerz św. Sylwestra". Aktywnie działał we Wspólnocie Polskiej. Brał udział w akcjach dostarczania leków i książek na Białoruś. Dzięki jego staraniom w Baranowiczach powstała polska biblioteka, nosząca jego imię. Od 1990 roku, przez jedną kadencję, radny Rady Miasta i przewodniczący komisji gospodarczej. Działalność tę traktował jako służbę, nie pobierał diet ani wynagrodzenia.

Dużo pisał. Wydawał na własny koszt gazetki, m.in. o Gorzowie, i rozsyłał je do przyjaciół na całym świecie. Prawie do ostatnich swoich dni pracował też nad książką Nowogródzkie województwo. Notatki, które pozostawił, opracował jego syn Tomasz. Książka ukazała się drukiem dwa lata po jego śmierci.

Jego żoną była Teresa Klimek – nauczycielka i działaczka opozycyjna. Honorowy Obywatel Miasta Gorzowa Wielkopolskiego. [ Dane na dzień: 12.04.2015 ]