Doktor prawa. Pisarz, historyk i wydawca. Autor pierwszej historii Landsbergu.

Urodzony w Landsbergu. Zmarł tamże. Syn żydowskiego kupca Aarona Boasa. Ukończył szkoły w Landsbergu i studia prawnicze w Lejdzie (Niderlandy). W wieku 16 lat napisał pierwszy utwór o przeszłości miasta. Do ważnych landsberskich pozycji należy również jego historia miasta (Landsbergs Vorzeit, 1839) i kronika bractwa kurkowego (Chronik der Schützen-Gilde zu Landsberg, 1844). Mieszkał w Berlinie, Dreźnie oraz Weimarze, gdzie otrzymał prawa obywatelskie. Podróżnik i miłośnik literatury pięknej. Relacje z wyjazdów opisał w kilku książkach (m.in. Des Kriegskommissars Pipitz Reise nach Italien, 1841 i In Skandinavien: Nordlichter, 1845). Opublikował też opracowania pism klasyków literatury niemieckiej Schillera oraz Goethego, z którym był zaprzyjaźniony (m.in. Nachträge zu Schillers sämtlichen Werken, 1839 i Nachträge Zu Göthe's Sämmtlichen Werken. Gesammelt und Herausgegeben Von E. Boas, 1841).

Pod koniec życia powrócił do Landsbergu. Pisał sztuki, które pokazywane były w m.in. w landsberskim teatrze (m.in. Der alte Fritz und seine Zeit, wystawiona 1854 roku już po jego śmierci). Jego twórczość ukazywała się nakładem landsberskiego wydawnictwa Schulz & Volger (m.in. Namen-Symbolik in der deutschen Poesie, 1840). Obok Leopolda Bornitza, Josepha Nürnbergera czy Woldemara Nürnbergera był czołową postacią miasta połowy XIX wieku. Należał do komitetu budowy pawilonu z popiersiem Friedricha Schleiermachera. Pochowany został na cmentarzu żydowskim w Landsbergu. Jednym z trzech braci Eduarda Boasa był Adolf Boas - Honorowy Obywatel Landsbergu. [ Dane na dzień: 24.08.2013 ]